30-10-2014 Dag 4 Beautiful Page.

Aangezien we zo enthousiast waren over de leuke gebeurtenis van gisteren wilden we dat iedereen vertellen. Omdat we pas 's-avonds weer wifi hadden moest dit wachten omdat het midden in de nacht was in Nederland. Dus waren we al om 4 uur wakker. Ok stiekem ook nog van de jetlag. Maar dat is een suffe reden.

Na een explosie van reacties op WhatsApp en Facebook lekker gaan ontbijten in het hotel. En door naar de Lower Antelope Canyon. Oh nee toch niet, we rijden verkeerd. Hadden de TomTom ingesteld op t adres wat we hadden kunnen vinden maar kwamen niet bij de Canyon uit. Hup terug naar het hotel en even navragen. Daar bleek dat de TomTom ons naar de goede weg had gestuurd alleen bij "U heeft uw eindbestemming bereik" gingen wij rechts en moesten we link. Ach details.

Dan de Lower Antelope Canyon. Bij deze Canyon hoef je niet te reserveren maar ga je naar de ingang, koop je tickets en wacht je tot je gids je roept. Aangezien we er al om 8 uur waren mochten we met de eerste tour van Ken's Tours mee.
De eerste tour werd gegeven door Dale (of schrijf je Dail? Naja ik noem hem Dale) en wat bleek: we waren maar met een groepje van 6 personen. 2 Amerikanen, 2 Koreanen (hij kon zo uitbarsten in "Hoppa Gangnamstyle") en wij dan. Vip-tour zoals Dale het zei. Eerste stop na de regels was de herdenkings dteen voor de overledenen van de Flashflood in 1997. Door regen kwam er in een keer een soort vloedgolf door de Canyon en daardoor zijn de mensen die toen in de Canyon waren overleden. Om deze reden sluiten ze de Canyon ook als het gaat regenen. En zie je kistjes met noodladders naast de rand staan "voor het geval dat..".

Begonnen de tour aan de bovenkant bij de uitgang. Niet dat we een uitgang zagen maar het zal wel kloppen. Aan de bovenzijde liepen we dus naar de ingang. Bij de ingang klimmen we een aantal ladders omlaag. En in een keer staan we in een totaal andere wereld.
Wat een kleuren en vormen! Je ziet het wel eens op foto's maar "in het echt" is het nog mooier. Elke andere plek waar je staat weer andere kleuren. Van diep paars tot fel oranje en alles er tussen. Ik had ook verwacht dat de muren aan zouden voelen zoals in de grotten van Valkenburg,  semi zacht materiaal. Maar dit voelt veel harder aan.
Dale verteld ons over het onstaan van de Canyon maar gaf ook uitleg over de instellingen van de camera en de mooie plekjes om te fotograferen. 

Omdat we maar met zo'n klein groepje waren, had iedereen de tijd om uitgebreid foto's te maken. En Dale maakten er een sport van om zoveel mogelijk foto's van iedereen te maken, met de camera's van de mensen zelf.

Na zo'n 1,5 uur waren we bij de uitgang. Als je er uit bent en je omdraaid vraag je je af hoe in hemelsnaam mensen ooit hebben ontdekt dat je hier naar binnen kan. (Dat hebben ze dus gedaan omdat ze schapen kwijt waren maar ze wel hoorden. De schapen waren de Canyon ingekropen omdat het daar lekker koel is.)

Na de tour kregen we van Dale nog een boekje met wat tips wat er allemaal te zien was in/om Page.
De Horseshoe Bend stond sowieso al op de planning dus daar gingen we als eerste naar toe. Ook hier is het een gevalletje van: Je ziet heel lang niets en dan BAM! Voor het echte BAM! effect moet je wel bijna tot aan het randje lopen anders zie je de rivier niet helemaal. Na wat foto's te hebben gemaakt en gewoon zittend van deze natuur pracht te hebben genoten, vertrekken we weer naar de auto.

Even stoppen bij de Walmart om lunch te halen en watbons verbaasd is dat we gewone broodjes en beleg kunnen vinden. Nu dan nog even zoeken naar een mooi plekje om dit op te eten. Al snel zie ik weer een bordje met scenic view road dus hup daar in. Uiteindelijk stoppen we bij een viewpoint met uitzicht op de Glen Canyon Dam. Dit zijn de betere lunchplekken!

Na een lekkere lunch op zoek naar water. Na een stukje rijden vinden we dan een weg richting het water van Lake Powell. Het laatste stukje is heel mul strand maar onze 4x4 doet het goed. Dan heerlijk met de voetjes in het frisse water en we zijn lekker afgekoeld. Omdat Stephan nog wat unieke beelden wil rijden we een stukje langs de waterkant. Op een gegeven moment rijden we het strand op en je kan het waarschijnlijk al raden... vast.
Dankzij de schep en stuurmanskunst van Stephan reden we weer binnen enkele minuten door. Moest vooral melden in het verslag dat we echt een mietjes 4x4 hebben. Dus bij deze.

Na dit avontuur bin Lake Powell even terug naar de hotelkamer om de plannen voor morgen te bekijken. We doen meteen een wasje aanzetten onder het mom van omdat het kan.
Even TripAdvisor gecheckt voor het eten en daar zien we een aantal adresjes staan. Uiteindelijk zijn we naar de Dam Bar&Grill gegaan. Een typisch Amerikaanse sportsbar. Overal tv's met sport er op en degelijk eten. We bestellen allebei de Damburger. Maar op aanraden van de serveerster heb ik maar een baby Damburger genomen. Maar goed ook want de Damburger was bijna zo groot als een normaal bord. En mijn baby burger was een normaal formaat.

Plek voor een desert was er niet meer dus betalen en terug naar het hotel. Meteen de was in de droger gestopt en nog even tv kijken in bed. Morgen (vandaag dus nu ik dit typ) vertrekken we heel vroeg richting Primm. Het gaat flink waaien komende 2 dagen dus om meneer rustig te krijgen zullen we toch echt die kant op moeten. Dit betekend wel dat we jammer genoeg Zion National Parc moeten laten vallen.  Maar ach, weer een reden om nog een keer terug te komen naar de States!!
En nu kunnen we met halloween rondkijken in Las Vegas! Ben benieuwd.

Liefs Fon

29-10-2014 Dag 3: Valley of Love

We worden langzaam aan steeds iets later wakker. Maar ook vandaag begon de dag vroeg. Na nog een tijdje te hebben genoten van t super uitzicht was het toch echt tijd om onze geweldige kamer te gaan verlaten. Na alle nieuwe geshopte spullen in de koffers te hebben gestopt konden we gaan.

In de garage van het hotel ging Stephan de GoPro op de buggy vastmaken zodat we onderweg alles goed konden vastleggen. Maar ik schoot in de stress: "Dat zit te hoog!!!!" Stephan: "nee nee..." Ik blijf dus maar ff uit de auto staan en ja hoor hij zat te hoog. Maar Jochem en Nathalie: ik heb op tijd STOP!!! geroepen dus de GoPro is nog heel ;)

Uiteindelijk rijden we dan weg bij het hotel en gaan op jacht naar een ontbijtje. Dat vinden we uiteindelijk bij de Subway. Na wat zoeken in de telefoon en dankzij het internet van de McDo hebben we t adres van Bobby om de wielen te gaan brengen. Bobby woont in echt Amerikaanse nette buurt zoals we uit de films en van de tv kennen.
Na dat alles was geregeld met de banden/wielen/dinges was het tijd om verder te gaan.

Next stop: Valley of Fire. Na een rit van een klein uurtje begin de scenic drive richting de valley. Bij de ingang van het park netjes de entree betaald en toen werd alleen nog maar mooier. Overal waar je kijkt mooie rode rotspartijen met 50 tinten rood en gave lijnen. Dit heb ik in Europa nog nooit ergens gezien!

Bin de eerste stop vragen een stel Amerikanen ons wat "dat ding" boven op de auto is. Beetje uitgelegd waar t voor was en dat de GoPro een camera was. "Oh that's cool!"
Na nog een stukje rijden wil ik stoppen om even uit te stappen en te kijken. Stephan blijft in de auto zitten. Als ik weer in stap rijden we nog geen 15 meter verder als Stephan stopt. Ik was verbaasd want waarom nu wel en net niet.
Stephan stapt uit de auto en rent een heuveltje/bergje op. Ik er braaf achter aan en tja t was wel mooi uitzicht daar. Ben ik eindelijk boven zegt meneer dat hij zijn telefoon is vergeten. Hij terug naar de auto en ik nog wat foto's maken. Na een foto samen krijg ik te horen dat hij mij niet meer als vriendinnetje wilt. Maar nee ik word niet gedumpt daar in de Valley of Fire maar in een keer zat hij op 1 knie met een ringdoosje in zijn hand en de vraag: Wil je met me trouwen? (Jao pap hae deej t netjes in t plat)

Voor de goede orde: Ik heb natuurlijk JA gezegd!!

De Valley of Fire werd daardoor natuurlijk nog mooier en we gingen ook nog andere plekken bekijken. Ik dacht ooit ergens gelezen te hebben dat The Elephant Rock wel mooi was. Dus dat vond ik wel een wandelingetje waard. Bleek die wandeling maar een paar honderd meter te zijn. En ook nog eens parallel aan de weg. Wat nog stommer was: die rock viel best wel tegen na alle andere mooie rotsformaties. :p Terug naar de auto liepen we fijn over de weg. En daar ben ik achter het stuur gekropen. Ja ja ik heb ook al een stuk gereden. Niet ver want Stephan meende een leuk weggetje gezien te hebben dus is hij weer achter het stuur gekropen. Dit weggetje was interessant en daarna plankgas door naar Page.

De weg naar Page was erg gaaf maar na 3 uur rijden op een uitgestrekte vlakte met in de verte interessante rotsen trekt het zich stiekem toch best lang. Na 4 uur rijden is het net donker als we Page binnen rijden. Al snel hebben we een hotel gevonden. De prijs stond ons ook aan dus dat was snel geregeld. Gelukkug kunnen we nog af kicken van de grote kamer van Vegas want deze is ook niet echt klein.

Na dat we de spullen in de kamer hebben gezet en een trui hebben aangetrokken (het is hier een stuk frisser dan in Las Vegas) op zoek naar een eettentje. Dit is uiteindelijk Denny's geworden. Goed gegeten voor een nette prijs.

Omdat het salaris van bedienend personeel voor het grootste gedeelte uit de fooi bestaat, hebben we maar even op gezocht hoeveel je ongeveer "hoort te geven" blijkbaar ongeveer tussen de 10/15/20% oftewel toen wisten we het nog niet.
En daar kwamen we een tip tegen: pak het tax bedrag, verdubbel dit, tel dit bij het bedrag op en maak er dan een rond bedrag van. Dan kom je uit rond de 15 tot 18%.

Na het eten lekker terug naar de hotelkamer. Omdat het toch een lange dag was met veel indrukken waren we rond half 10 allebei al vertrokken naar dromenland.

28-10-2014 Dag 2 Viva Las Vegas & Viva Las Shopping

Zoals verwacht allebei vroeg wakker op dag 1 door de jetlag. Stephan maakte hier gebruik van door zijn buggy in elkaar te gaan zetten in de garage. Zelf heb ik t proberen te negeren door een poging te doen om verder te gaan slapen maar helaas.
Dus maar verslagje geschreven wat jullie als t goed is al hebben gelezen natuurlijk. ;)

Nadat de buggy in elkaar is gezet komt Stephan terug naar de kamer en heb ik inmiddels ook gedoucht.
Plan van de dag maken: eerst praktische spullen kopen en daarna kleren.

Dus op naar de Walmart. Als je denkt dat een Albert Heijn XL groot is dan heb je t mis. De gemiddelde Walmart kun je vergelijken met een heeeeeele grote Intermarché in Frankrijk maar dan soms nog groter. Flinke vooraad water en wat frisdrank ingeslagen. Natuurlijk moet dit koud blijven dus op naar de koelboxen. En omdat we in het land zijn waar alles groter is lekker een grote koelbox gepakt MET wielen.

Omdat Stephan zijn buggy mee heeft hebben we op de heenweg de koffers en extra bagage alleen gevuld met buggy spullen. In de handbagage zat dus alleen maar 1 setje kleren voor de volgende dag dus shoppen was noodzakelijk! Na dat we in de Walmart de saaie dingen hebben gekocht (sokken) en we alles hadden afgerekend op naar de volgende winkel. Home depot stond op het programma. Soort grote Hornbach (jabajajajippiejippiejeeejjj) waar we wat spullen gingen halen zodat de Buggy boven op onze auto kon staan. Nadat de hele constructie op het dak was vast gezet gingen we dan eindelijk onderweg om te shoppen.
Outlet centra, outdoor winkel, cowboy winkel en nog meer outlet. Stephan helemaal geslaagd, ik voor gedeelte. Ach wat een straf dan moet ik nog meer shoppen ;)

In een van de outlets kwam ik ook een Seiko (outlet winkel dus) tegen. Daar even rond gekeken natuurlijk en praatje gemaakt met de verkoopster. Leuk om te zien hoe de Amerikanen totaal andere dingen inkopen dan hier in Nederland.

Inmiddels is het uurtje of 4 half 5 als we weer naar ons hotel gaan. Daar belt Stephan met Brian en met Bobby om afspraken te maken. Afspraak 1 vanavond met Brian en zijn vriendin uit eten. Afspraak 2 morgen voor we naar Page gaan naar Bobby.

Hup en snel weer door naar volgende shopping mall. Ik had al gevonden dat hier een forever 21 zou zitten. Die zat er ook. En een mega grote. Ondanks de grote van de winkel maar met 2 dingetjes naar buiten gelopen. Snel nog even bij de Lush iets halen voor in bad. En toen was het alweer tijd om naar Brian te gaan.

Samen met Brian, zijn vriendin en haar zoontje lekker naar een sushi restaurant gegaan. Nu had ik alweer een maand of 2 zin in sushi maar stephan is er geen fan van. Maar zelfs hij heeft best lelker gegeten zei hij. Voor mensen die sushi wel lekker vinden en in Vegas zijn: Ga naar Yummi in Henderson!!

Na het gezellige etentje begon de vermoeidheid toch wel weer toe te slaan, dus op naar het hotel.
In het hotel had ik meteen een bad aangezet (met dus een lekkere bubble bar van Lush) en is Stephan op bed geploft. Meneer was met 5 minuten in slaap gevallen en ik heb uitgebreid van mijn bad met uitzicht op de strip genoten. Rond 12 uur ben ik uiteindelijk ook maar gaan slapen.

Nu gaat dan de roadtrip echt van start. Eerst volgende overnachting zal in Page zijn.

Liefs Fon

P.s. Meer foto's voeg ik later nog toe. "Iets met: ik moet opschieten en Stephan wil gaan" ;)

27-10-2014 Dag 1 A long long long looooooong day!

Poeh dat was me een dagje wel. Zoals ik eerder al zei zou het letterlijk en figuurlijk een lange dag worden. En dat was het ook, maar zal maar bij het begin beginnen.

Het hotel... Locatie: top. Service met parkeren en pendelbus: top!! Bedden: rampzalig. Ik denk dat ik zachter had geleden als ik een handdoek op de vloer had gelegd en daar op was gaan liggen.
Dit "heerlijke" bed zorgde er wel voor dat we beide ruim voor de wekker al wakker waren en zo zaten we braaf, met al onze bagage, om 7 uur in de pendelbus naar Schiphol. Ondanks dat we thuis een kofferweegschaal hebben was het toch spannend of het allemaal zou kloppen met de bagage. Maar natuurlijk was dat nergens voor nodig. Stephan is dus niet alleen een goede kok en kite-buggyer maar dus ook goed in koffermanagement ;) Al heb ik dat natuurlijk maar niet hard op gezegd, voor het geval ik dit de hele vakantie krijg te horen.

Vervolgens maar door de paspoort controle en de tijd verdrijven tussen alle duty free spullen. Voor we het weten is het tijd om te gaan boarden. En zitten we in het vliegtuig.
Samenvatting vlucht 1: filmpje kijken, proberen te slapen, boek lezen, 876 keer van houding veranderen, tevergeefs nog meer proberen te slapen en af en toe ons vergapen aan het prachtige uitzicht. We hadden geluk dat het op sommige plaatsen helemaal helder was.

Voor de overstap in Chicago was ik beetje gespannen of alles wel te halen was, maar dat was natuurlijk onterecht. Binnen een kleine 2 uur zaten we weer netjes op onze volgende vlucht.
Samenvatting vlucht 2: copy paste vlucht 1 minus het film kijken en plus het gezellig kletsen met de Duitser naast ons.

En toen was het eindelijk zo ver: Las Vegas! 1 minpuntje mijn nieuwe koffer is al flink beschadigd, maar kan gelukkig nog wel goed gebruikt worden.
Toen we eenmaal al onze bagage hadden meteen de bus in naar de hal met alle auto verhuurbedrijven. En weer een dik half uur later konden we ons racemonster gaan bewonderen. Geen Ford escape maar een Jeep huppeldepup.. Een rode, ja sorry ik ben erfelijk belast met het Custers syndroom van totaal geen kennis over auto's. Zal later nog een foto maken ;)

Eenmaal in de auto meteen richting de strip. En dan zie je de strip in het donker op je afkomen: geweldig! Al die lichtjes en kleuren zijn zo gaaf. Je ziet het wel op tv en in de film voorbij komen maar "in t echt" is het nog gaver!
Na wat error momentjes te hebben veroorzaakt bij de Amerikanen door de Europese rijstijl op naar het hotel.
Na al de wow momenten van vandaag dacht ik dat t niet meer beter kon worden. WRONG THINKING!!

Onze hotel kamer... What. The. F*ck!
Niet alleen hebben we een heel chill kingsize bed (dachten we thuis een groot bed te hebben) maar we hebben ook: een zithoek, bureau,  aparte douche, apart toilet en een rond ligbad. Nu klinkt dat allemaal wel als een chille kamer. Maar het mooiste komt nog. We hadden kamer geboekt met fountain view. Nou die hebben we! In panorama zowel in bed als in bad!

Na deze plezierige shock en een beetje opfrissen, zijn we op zoek gegaan naar de winkels in het hotel. Stephan al meteen geslaagd voor wat spulletjes.
Na een klein hapje eten uiteindelijk toch maar weer naar de kamer gegaan om in bad te gaan genieten van de fonteinen van het Bellagio.
Rond 22:00 wordt het steeds moeilijker om wakker te blijven. Dus na nog een fonteinshow lekker gaan slapen.

En dan is het nu alweer ochtend. Of naja midden in de nacht. Want om 04:00 waren we allebei al wakker. Lang leve de jetlag!
Nu dus maar even dit verslag getypt (Wilden verslagje zeggen maar als ik eenmaal begin met typen...) en zometeen maar een bak koffie halen en dit uploaden. Om de een of andere reden krijg ik me niet ingelogd op t wifi hier op de kamer. Straks maar eens navragen.  Maar gelukkig zijn er genoeg andere plekken met wifi.

Ik zal proberen of ik de foto's in het verslag zelf verwerkt krijg. Anders staan ze allemaal hier onderaan of verwerk ik ze er later in.

Liefs Fon

Edit: berichtje was vanochtend dus om 5 uur geschreven. Inmiddels heb ik wifi op de kamer (kan blijkbaar maar 1 of 2 dingen per kamer per dag.) Maar bij deze alsnog verslag dag 1

Dag 0 Roermond - IJmuiden - Amsterdam - Badhoevedorp

Aan de ene kant is dit on-officieel onze eerste dag maar aan de andere kant vliegen we morgen pas.. Dus dan noem ik dit maar dag 0 :)

Vanmorgen om half 10 vertrokken richting Casa di Custers ( ja ja Blub en Botje hadden het nog naar hun zin ) om daar online in te checken. Bleek dat United Airlines een fijne app voor de telefoon heeft om je in te checken. Zelfs de boarding passen heb ik hier nu officieel in staan maar heb ze (omdat we toch bij pap en mam waren) toch maar voor de zekerheid uitgeprint.

En toen kon de vakantie dan echt beginnen! :D

Eerste stop van de dag: Het Flymaster event op het strand van IJmuiden. Volgens mij een wedstrijd voor flyboarders en de dag ervoor voor freestyle buggyers, maar het kan zo zijn dat ik het door de wind op t strand verkeerd heb begrepen ;)

Tweede stop was Badhoevedorp hier hebben we een kamer geboekt bij Ibis Budget. Hier kunnen we vanacht slapen, zodat we vanacht niet om 3 uur vanuit Roermond moeten vertrekken. Maar wat ook erg fijn is dat we de auto de hele vakantie hier kunnen laten staan.

Omdat 2 stops op 1 dag niet genoeg zijn, zijn we nog naar Amsterdam gaan rijden om daar een hapje met de neef van Stephan en zijn vriendin te gaan eten. Bistro Noord op de NDSM werf. Aanrader!  Vooral de shortrib. Waren allemaal jaloers op Stephan :p

En dan nu maar op de hotelkamer dit verslagje gaan typen. Beetje oefenen hoe ik dat komende weken ook hoop te doen. En dan met waarschijnlijk een veel interessanter dagprogramma. En als het internet het toe laat wat foto's.

Op naar een (letterlijk en figuurlijk) hele lange dag morgen!

Eindelijk! :D

Liefs Fon

Koffers zijn gepakt.

Zo de koffers zijn gepakt! 2 koffers, 2 tassen voor handbagage en 2 stuks "bijzondere" bagage. Gelukkig heb je van die handige karretjes op het vliegveld. ;)

Nog 1 nacht in ons eigen bedje slapen en dan gaan we langzaam beginnen. Morgen vertrekken we richting Amsterdam en maandagochtend vertrekt als het goed is om 10 uur ons vliegtuig.

Wow eindelijk is het zo ver na de lange en leuke voorbereidingstijd!

Nu eerst maar nog even ons huisje opruimen zodat we ons daar niet druk over hoeven te maken als we over dikke 3 weken terug komen :)

Ooh ja maak jullie niet druk over Blub en Botje! Die zijn 3 weken op vakantie @ Casa di Custers ;) (succes pap en mam! :p)

Puntjes op de i

Langzaam aan worden de puntjes op de i gezet.

Afgelopen zaterdag de Hallwag kaarten nr, 5 en 6 binnen gekregen en 's-Avonds was Igor zo lief om ons zijn "Amerikaanse" TomTom te brengen. De weg zullen we, als het goed is, niet kwijt raken. ;)

Whaaaaahhhhh

Nog maar 25 dagen, nog kleine 3,5 week whoehoeeeeee!
Op m'n werk worden ze inmiddels gek van me en mijn voorbereidingen.

Afgelopen week gehoord dat er nog een stel dat ik ken op het zelfde moment in Vegas is als we aankomen. Benieuwd of we ze tegen gaan komen ;)

Ja ja nog even en dan zien we dit ook vanuit de lucht... Naja we landen nog overdag... En gok dat we dit zo niet zien.. Maja we zullen zien. :D

Bron foto

Liefs Fon