We worden langzaam aan steeds iets later wakker. Maar ook vandaag begon de dag vroeg. Na nog een tijdje te hebben genoten van t super uitzicht was het toch echt tijd om onze geweldige kamer te gaan verlaten. Na alle nieuwe geshopte spullen in de koffers te hebben gestopt konden we gaan.
In de garage van het hotel ging Stephan de GoPro op de buggy vastmaken zodat we onderweg alles goed konden vastleggen. Maar ik schoot in de stress: "Dat zit te hoog!!!!" Stephan: "nee nee..." Ik blijf dus maar ff uit de auto staan en ja hoor hij zat te hoog. Maar Jochem en Nathalie: ik heb op tijd STOP!!! geroepen dus de GoPro is nog heel ;)
Uiteindelijk rijden we dan weg bij het hotel en gaan op jacht naar een ontbijtje. Dat vinden we uiteindelijk bij de Subway. Na wat zoeken in de telefoon en dankzij het internet van de McDo hebben we t adres van Bobby om de wielen te gaan brengen. Bobby woont in echt Amerikaanse nette buurt zoals we uit de films en van de tv kennen.
Na dat alles was geregeld met de banden/wielen/dinges was het tijd om verder te gaan.
Next stop: Valley of Fire. Na een rit van een klein uurtje begin de scenic drive richting de valley. Bij de ingang van het park netjes de entree betaald en toen werd alleen nog maar mooier. Overal waar je kijkt mooie rode rotspartijen met 50 tinten rood en gave lijnen. Dit heb ik in Europa nog nooit ergens gezien!
Bin de eerste stop vragen een stel Amerikanen ons wat "dat ding" boven op de auto is. Beetje uitgelegd waar t voor was en dat de GoPro een camera was. "Oh that's cool!"
Na nog een stukje rijden wil ik stoppen om even uit te stappen en te kijken. Stephan blijft in de auto zitten. Als ik weer in stap rijden we nog geen 15 meter verder als Stephan stopt. Ik was verbaasd want waarom nu wel en net niet.
Stephan stapt uit de auto en rent een heuveltje/bergje op. Ik er braaf achter aan en tja t was wel mooi uitzicht daar. Ben ik eindelijk boven zegt meneer dat hij zijn telefoon is vergeten. Hij terug naar de auto en ik nog wat foto's maken. Na een foto samen krijg ik te horen dat hij mij niet meer als vriendinnetje wilt. Maar nee ik word niet gedumpt daar in de Valley of Fire maar in een keer zat hij op 1 knie met een ringdoosje in zijn hand en de vraag: Wil je met me trouwen? (Jao pap hae deej t netjes in t plat)
Voor de goede orde: Ik heb natuurlijk JA gezegd!!
De Valley of Fire werd daardoor natuurlijk nog mooier en we gingen ook nog andere plekken bekijken. Ik dacht ooit ergens gelezen te hebben dat The Elephant Rock wel mooi was. Dus dat vond ik wel een wandelingetje waard. Bleek die wandeling maar een paar honderd meter te zijn. En ook nog eens parallel aan de weg. Wat nog stommer was: die rock viel best wel tegen na alle andere mooie rotsformaties. :p Terug naar de auto liepen we fijn over de weg. En daar ben ik achter het stuur gekropen. Ja ja ik heb ook al een stuk gereden. Niet ver want Stephan meende een leuk weggetje gezien te hebben dus is hij weer achter het stuur gekropen. Dit weggetje was interessant en daarna plankgas door naar Page.
De weg naar Page was erg gaaf maar na 3 uur rijden op een uitgestrekte vlakte met in de verte interessante rotsen trekt het zich stiekem toch best lang. Na 4 uur rijden is het net donker als we Page binnen rijden. Al snel hebben we een hotel gevonden. De prijs stond ons ook aan dus dat was snel geregeld. Gelukkug kunnen we nog af kicken van de grote kamer van Vegas want deze is ook niet echt klein.
Na dat we de spullen in de kamer hebben gezet en een trui hebben aangetrokken (het is hier een stuk frisser dan in Las Vegas) op zoek naar een eettentje. Dit is uiteindelijk Denny's geworden. Goed gegeten voor een nette prijs.
Omdat het salaris van bedienend personeel voor het grootste gedeelte uit de fooi bestaat, hebben we maar even op gezocht hoeveel je ongeveer "hoort te geven" blijkbaar ongeveer tussen de 10/15/20% oftewel toen wisten we het nog niet.
En daar kwamen we een tip tegen: pak het tax bedrag, verdubbel dit, tel dit bij het bedrag op en maak er dan een rond bedrag van. Dan kom je uit rond de 15 tot 18%.
Na het eten lekker terug naar de hotelkamer. Omdat het toch een lange dag was met veel indrukken waren we rond half 10 allebei al vertrokken naar dromenland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten