Aangezien we zo enthousiast waren over de leuke gebeurtenis van gisteren wilden we dat iedereen vertellen. Omdat we pas 's-avonds weer wifi hadden moest dit wachten omdat het midden in de nacht was in Nederland. Dus waren we al om 4 uur wakker. Ok stiekem ook nog van de jetlag. Maar dat is een suffe reden.
Na een explosie van reacties op WhatsApp en Facebook lekker gaan ontbijten in het hotel. En door naar de Lower Antelope Canyon. Oh nee toch niet, we rijden verkeerd. Hadden de TomTom ingesteld op t adres wat we hadden kunnen vinden maar kwamen niet bij de Canyon uit. Hup terug naar het hotel en even navragen. Daar bleek dat de TomTom ons naar de goede weg had gestuurd alleen bij "U heeft uw eindbestemming bereik" gingen wij rechts en moesten we link. Ach details.
Dan de Lower Antelope Canyon. Bij deze Canyon hoef je niet te reserveren maar ga je naar de ingang, koop je tickets en wacht je tot je gids je roept. Aangezien we er al om 8 uur waren mochten we met de eerste tour van Ken's Tours mee.
De eerste tour werd gegeven door Dale (of schrijf je Dail? Naja ik noem hem Dale) en wat bleek: we waren maar met een groepje van 6 personen. 2 Amerikanen, 2 Koreanen (hij kon zo uitbarsten in "Hoppa Gangnamstyle") en wij dan. Vip-tour zoals Dale het zei. Eerste stop na de regels was de herdenkings dteen voor de overledenen van de Flashflood in 1997. Door regen kwam er in een keer een soort vloedgolf door de Canyon en daardoor zijn de mensen die toen in de Canyon waren overleden. Om deze reden sluiten ze de Canyon ook als het gaat regenen. En zie je kistjes met noodladders naast de rand staan "voor het geval dat..".
Begonnen de tour aan de bovenkant bij de uitgang. Niet dat we een uitgang zagen maar het zal wel kloppen. Aan de bovenzijde liepen we dus naar de ingang. Bij de ingang klimmen we een aantal ladders omlaag. En in een keer staan we in een totaal andere wereld.
Wat een kleuren en vormen! Je ziet het wel eens op foto's maar "in het echt" is het nog mooier. Elke andere plek waar je staat weer andere kleuren. Van diep paars tot fel oranje en alles er tussen. Ik had ook verwacht dat de muren aan zouden voelen zoals in de grotten van Valkenburg, semi zacht materiaal. Maar dit voelt veel harder aan.
Dale verteld ons over het onstaan van de Canyon maar gaf ook uitleg over de instellingen van de camera en de mooie plekjes om te fotograferen.
Omdat we maar met zo'n klein groepje waren, had iedereen de tijd om uitgebreid foto's te maken. En Dale maakten er een sport van om zoveel mogelijk foto's van iedereen te maken, met de camera's van de mensen zelf.
Na zo'n 1,5 uur waren we bij de uitgang. Als je er uit bent en je omdraaid vraag je je af hoe in hemelsnaam mensen ooit hebben ontdekt dat je hier naar binnen kan. (Dat hebben ze dus gedaan omdat ze schapen kwijt waren maar ze wel hoorden. De schapen waren de Canyon ingekropen omdat het daar lekker koel is.)
Na de tour kregen we van Dale nog een boekje met wat tips wat er allemaal te zien was in/om Page.
De Horseshoe Bend stond sowieso al op de planning dus daar gingen we als eerste naar toe. Ook hier is het een gevalletje van: Je ziet heel lang niets en dan BAM! Voor het echte BAM! effect moet je wel bijna tot aan het randje lopen anders zie je de rivier niet helemaal. Na wat foto's te hebben gemaakt en gewoon zittend van deze natuur pracht te hebben genoten, vertrekken we weer naar de auto.
Even stoppen bij de Walmart om lunch te halen en watbons verbaasd is dat we gewone broodjes en beleg kunnen vinden. Nu dan nog even zoeken naar een mooi plekje om dit op te eten. Al snel zie ik weer een bordje met scenic view road dus hup daar in. Uiteindelijk stoppen we bij een viewpoint met uitzicht op de Glen Canyon Dam. Dit zijn de betere lunchplekken!
Na een lekkere lunch op zoek naar water. Na een stukje rijden vinden we dan een weg richting het water van Lake Powell. Het laatste stukje is heel mul strand maar onze 4x4 doet het goed. Dan heerlijk met de voetjes in het frisse water en we zijn lekker afgekoeld. Omdat Stephan nog wat unieke beelden wil rijden we een stukje langs de waterkant. Op een gegeven moment rijden we het strand op en je kan het waarschijnlijk al raden... vast.
Dankzij de schep en stuurmanskunst van Stephan reden we weer binnen enkele minuten door. Moest vooral melden in het verslag dat we echt een mietjes 4x4 hebben. Dus bij deze.
Na dit avontuur bin Lake Powell even terug naar de hotelkamer om de plannen voor morgen te bekijken. We doen meteen een wasje aanzetten onder het mom van omdat het kan.
Even TripAdvisor gecheckt voor het eten en daar zien we een aantal adresjes staan. Uiteindelijk zijn we naar de Dam Bar&Grill gegaan. Een typisch Amerikaanse sportsbar. Overal tv's met sport er op en degelijk eten. We bestellen allebei de Damburger. Maar op aanraden van de serveerster heb ik maar een baby Damburger genomen. Maar goed ook want de Damburger was bijna zo groot als een normaal bord. En mijn baby burger was een normaal formaat.
Plek voor een desert was er niet meer dus betalen en terug naar het hotel. Meteen de was in de droger gestopt en nog even tv kijken in bed. Morgen (vandaag dus nu ik dit typ) vertrekken we heel vroeg richting Primm. Het gaat flink waaien komende 2 dagen dus om meneer rustig te krijgen zullen we toch echt die kant op moeten. Dit betekend wel dat we jammer genoeg Zion National Parc moeten laten vallen. Maar ach, weer een reden om nog een keer terug te komen naar de States!!
En nu kunnen we met halloween rondkijken in Las Vegas! Ben benieuwd.
Liefs Fon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten