Dag 0 Zondag 26-10-2014
Roermond - IJmuiden - Amsterdam - Badhoevedorp
Aan de ene kant is dit on-officieel onze eerste dag maar aan de andere kant vliegen we morgen pas.. Dus dan noem ik dit maar dag 0 :)
Vanmorgen om half 10 vertrokken richting Casa di Custers ( ja ja Blub en Botje hadden het nog naar hun zin ) om daar online in te checken. Bleek dat United Airlines een fijne app voor de telefoon heeft om je in te checken. Zelfs de boarding passen heb ik hier nu officieel in staan maar heb ze (omdat we toch bij pap en mam waren) toch maar voor de zekerheid uitgeprint.
En toen kon de vakantie dan echt beginnen! :D
Eerste stop van de dag: Het Flymaster event op het strand van IJmuiden. Volgens mij een wedstrijd voor flyboarders en de dag ervoor voor freestyle buggyers, maar het kan zo zijn dat ik het door de wind op t strand verkeerd heb begrepen ;)
Tweede stop was Badhoevedorp hier hebben we een kamer geboekt bij Ibis Budget. Hier kunnen we vanacht slapen, zodat we vanacht niet om 3 uur vanuit Roermond moeten vertrekken. Maar wat ook erg fijn is dat we de auto de hele vakantie hier kunnen laten staan.
Omdat 2 stops op 1 dag niet genoeg zijn, zijn we nog naar Amsterdam gaan rijden om daar een hapje met de neef van Stephan en zijn vriendin te gaan eten. Bistro Noord op de NDSM werf. Aanrader! Vooral de shortrib. Waren allemaal jaloers op Stephan :p
En dan nu maar op de hotelkamer dit verslagje gaan typen. Beetje oefenen hoe ik dat komende weken ook hoop te doen. En dan met waarschijnlijk een veel interessanter dagprogramma. En als het internet het toe laat wat foto's.
Op naar een (letterlijk en figuurlijk) hele lange dag morgen!
Eindelijk! :D
Dag 1 Maandag 27-10-2014
A long long long looooooong day!
Poeh dat was me een dagje wel. Zoals ik eerder al zei zou het letterlijk en figuurlijk een lange dag worden. En dat was het ook, maar zal maar bij het begin beginnen.
Het hotel... Locatie: top. Service met parkeren en pendelbus: top!! Bedden: rampzalig. Ik denk dat ik zachter had geleden als ik een handdoek op de vloer had gelegd en daar op was gaan liggen.
Dit "heerlijke" bed zorgde er wel voor dat we beide ruim voor de wekker al wakker waren en zo zaten we braaf, met al onze bagage, om 7 uur in de pendelbus naar Schiphol. Ondanks dat we thuis een kofferweegschaal hebben was het toch spannend of het allemaal zou kloppen met de bagage. Maar natuurlijk was dat nergens voor nodig. Stephan is dus niet alleen een goede kok en kite-buggyer maar dus ook goed in koffermanagement ;) Al heb ik dat natuurlijk maar niet hard op gezegd, voor het geval ik dit de hele vakantie krijg te horen.
Dit "heerlijke" bed zorgde er wel voor dat we beide ruim voor de wekker al wakker waren en zo zaten we braaf, met al onze bagage, om 7 uur in de pendelbus naar Schiphol. Ondanks dat we thuis een kofferweegschaal hebben was het toch spannend of het allemaal zou kloppen met de bagage. Maar natuurlijk was dat nergens voor nodig. Stephan is dus niet alleen een goede kok en kite-buggyer maar dus ook goed in koffermanagement ;) Al heb ik dat natuurlijk maar niet hard op gezegd, voor het geval ik dit de hele vakantie krijg te horen.
Vervolgens maar door de paspoort controle en de tijd verdrijven tussen alle duty free spullen. Voor we het weten is het tijd om te gaan boarden. En zitten we in het vliegtuig.
Samenvatting vlucht 1: filmpje kijken, proberen te slapen, boek lezen, 876 keer van houding veranderen, tevergeefs nog meer proberen te slapen en af en toe ons vergapen aan het prachtige uitzicht. We hadden geluk dat het op sommige plaatsen helemaal helder was.
Samenvatting vlucht 1: filmpje kijken, proberen te slapen, boek lezen, 876 keer van houding veranderen, tevergeefs nog meer proberen te slapen en af en toe ons vergapen aan het prachtige uitzicht. We hadden geluk dat het op sommige plaatsen helemaal helder was.
Voor de overstap in Chicago was ik beetje gespannen of alles wel te halen was, maar dat was natuurlijk onterecht. Binnen een kleine 2 uur zaten we weer netjes op onze volgende vlucht.
Samenvatting vlucht 2: copy paste vlucht 1 minus het film kijken en plus het gezellig kletsen met de Duitser naast ons.
En toen was het eindelijk zo ver: Las Vegas! 1 minpuntje mijn nieuwe koffer is al flink beschadigd, maar kan gelukkig nog wel goed gebruikt worden.
Toen we eenmaal al onze bagage hadden meteen de bus in naar de hal met alle auto verhuurbedrijven. En weer een dik half uur later konden we ons racemonster gaan bewonderen. Geen Ford escape maar een Jeep huppeldepup.. Een rode, ja sorry ik ben erfelijk belast met het Custers syndroom van totaal geen kennis over auto's. Zal later nog een foto maken ;)
Eenmaal in de auto meteen richting de strip. En dan zie je de strip in het donker op je afkomen: geweldig! Al die lichtjes en kleuren zijn zo gaaf. Je ziet het wel op tv en in de film voorbij komen maar "in t echt" is het nog gaver!
Na wat error momentjes te hebben veroorzaakt bij de Amerikanen door de Europese rijstijl op naar het hotel.
Na al de wow momenten van vandaag dacht ik dat t niet meer beter kon worden. WRONG THINKING!!
Onze hotel kamer... What. The. F*ck!
Niet alleen hebben we een heel chill kingsize bed (dachten we thuis een groot bed te hebben) maar we hebben ook: een zithoek, bureau, aparte douche, apart toilet en een rond ligbad. Nu klinkt dat allemaal wel als een chille kamer. Maar het mooiste komt nog. We hadden kamer geboekt met fountain view. Nou die hebben we! In panorama zowel in bed als in bad!
Niet alleen hebben we een heel chill kingsize bed (dachten we thuis een groot bed te hebben) maar we hebben ook: een zithoek, bureau, aparte douche, apart toilet en een rond ligbad. Nu klinkt dat allemaal wel als een chille kamer. Maar het mooiste komt nog. We hadden kamer geboekt met fountain view. Nou die hebben we! In panorama zowel in bed als in bad!
Na deze plezierige shock en een beetje opfrissen, zijn we op zoek gegaan naar de winkels in het hotel. Stephan al meteen geslaagd voor wat spulletjes.
Na een klein hapje eten uiteindelijk toch maar weer naar de kamer gegaan om in bad te gaan genieten van de fonteinen van het Bellagio.
Rond 22:00 wordt het steeds moeilijker om wakker te blijven. Dus na nog een fonteinshow lekker gaan slapen.
En dan is het nu alweer ochtend. Of naja midden in de nacht. Want om 04:00 waren we allebei al wakker. Lang leve de jetlag!
Nu dus maar even dit verslag getypt (Wilden verslagje zeggen maar als ik eenmaal begin met typen...) en zometeen maar een bak koffie halen en dit uploaden. Om de een of andere reden krijg ik me niet ingelogd op t wifi hier op de kamer. Straks maar eens navragen. Maar gelukkig zijn er genoeg andere plekken met wifi.
Dag 2 Dinsdag 28-10-2014
Viva Las Vegas & Viva Las Shopping
Zoals verwacht allebei vroeg wakker op dag 1 door de jetlag. Stephan maakte hier gebruik van door zijn buggy in elkaar te gaan zetten in de garage. Zelf heb ik t proberen te negeren door een poging te doen om verder te gaan slapen maar helaas.
Dus maar verslagje geschreven wat jullie als t goed is al hebben gelezen natuurlijk. ;)
Nadat de buggy in elkaar is gezet komt Stephan terug naar de kamer en heb ik inmiddels ook gedoucht.
Plan van de dag maken: eerst praktische spullen kopen en daarna kleren.
Plan van de dag maken: eerst praktische spullen kopen en daarna kleren.
Dus op naar de Walmart. Als je denkt dat een Albert Heijn XL groot is dan heb je t mis. De gemiddelde Walmart kun je vergelijken met een heeeeeele grote Intermarché in Frankrijk maar dan soms nog groter. Flinke voorraad water en wat frisdrank ingeslagen. Natuurlijk moet dit koud blijven dus op naar de koelboxen. En omdat we in het land zijn waar alles groter is lekker een grote koelbox gepakt MET wielen.
Omdat Stephan zijn buggy mee heeft hebben we op de heenweg de koffers en extra bagage alleen gevuld met buggy spullen. In de handbagage zat dus alleen maar 1 setje kleren voor de volgende dag dus shoppen was noodzakelijk! Na dat we in de Walmart de saaie dingen hebben gekocht (sokken) en we alles hadden afgerekend op naar de volgende winkel. Home depot stond op het programma. Soort grote Hornbach (jabajajajippiejippiejeeejjj) waar we wat spullen gingen halen zodat de Buggy boven op onze auto kon staan. Nadat de hele constructie op het dak was vast gezet gingen we dan eindelijk onderweg om te shoppen.
Outlet centra, outdoor winkel, cowboy winkel en nog meer outlet. Stephan helemaal geslaagd, ik voor gedeelte. Ach wat een straf dan moet ik nog meer shoppen ;)
In een van de outlets kwam ik ook een Seiko (outlet winkel dus) tegen. Daar even rond gekeken natuurlijk en praatje gemaakt met de verkoopster. Leuk om te zien hoe de Amerikanen totaal andere dingen inkopen dan hier in Nederland.
Inmiddels is het uurtje of 4 half 5 als we weer naar ons hotel gaan. Daar belt Stephan met Brian en met Bobby om afspraken te maken. Afspraak 1 vanavond met Brian en zijn vriendin Morgan uit eten. Afspraak 2 morgen voor we naar Page gaan naar Bobby.
Hup en snel weer door naar volgende shopping mall. Ik had al gevonden dat hier een forever 21 zou zitten. Die zat er ook. En een mega grote. Ondanks de grote van de winkel maar met 2 dingetjes naar buiten gelopen. Snel nog even bij de Lush iets halen voor in bad. En toen was het alweer tijd om naar Brian te gaan.
Samen met Brian, Morgan en haar zoontje lekker naar een sushi restaurant gegaan. Nu had ik alweer een maand of 2 zin in sushi maar Stephan is er geen fan van. Maar zelfs hij heeft best lekker gegeten zei hij. Voor mensen die sushi wel lekker vinden en in Vegas zijn: Ga naar Yummi in Henderson!!
Na het gezellige etentje begon de vermoeidheid toch wel weer toe te slaan, dus op naar het hotel.
In het hotel had ik meteen een bad aangezet (met dus een lekkere bubble bar van Lush) en is Stephan op bed geploft. Meneer was met 5 minuten in slaap gevallen en ik heb uitgebreid van mijn bad met uitzicht op de strip genoten. Rond 12 uur ben ik uiteindelijk ook maar gaan slapen.
In het hotel had ik meteen een bad aangezet (met dus een lekkere bubble bar van Lush) en is Stephan op bed geploft. Meneer was met 5 minuten in slaap gevallen en ik heb uitgebreid van mijn bad met uitzicht op de strip genoten. Rond 12 uur ben ik uiteindelijk ook maar gaan slapen.
Dag 3 Woensdag 29-10-2014
Valley of Love
We worden langzaam aan steeds iets later wakker. Maar ook vandaag begon de dag vroeg. Na nog een tijdje te hebben genoten van t super uitzicht was het toch echt tijd om onze geweldige kamer te gaan verlaten. Na alle nieuwe geshopte spullen in de koffers te hebben gestopt konden we gaan.
In de garage van het hotel ging Stephan de GoPro op de buggy vastmaken zodat we onderweg alles goed konden vastleggen. Maar ik schoot in de stress: "Dat zit te hoog!!!!" Stephan: "nee nee..." Ik blijf dus maar ff uit de auto staan en ja hoor hij zat te hoog. Maar Jochem en Nathalie: ik heb op tijd STOP!!! geroepen dus de GoPro is nog heel ;)
Uiteindelijk rijden we dan weg bij het hotel en gaan op jacht naar een ontbijtje. Dat vinden we uiteindelijk bij de Subway. Na wat zoeken in de telefoon en dankzij het internet van de McDo hebben we t adres van Bobby om de wielen te gaan brengen. Bobby woont in een echt Amerikaanse nette buurt zoals we uit de films en van de tv kennen.
Na dat alles was geregeld met de banden/wielen/dinges was het tijd om verder te gaan.
Next stop: Valley of Fire. Na een rit van een klein uurtje begin de scenic drive richting de valley. Bij de ingang van het park netjes de entree betaald en toen werd alleen nog maar mooier. Overal waar je kijkt mooie rode rotspartijen met 50 tinten rood en gave lijnen. Dit heb ik in Europa nog nooit ergens gezien!
Bij de eerste stop vragen een stel Amerikanen ons wat "dat ding" boven op de auto is. Beetje uitgelegd waar t voor was en dat de GoPro een camera was. "Oh that's cool!"
Na nog een stukje rijden wil ik stoppen om even uit te stappen en te kijken. Stephan blijft in de auto zitten. Als ik weer in stap rijden we nog geen 15 meter verder als Stephan stopt. Ik was verbaasd want waarom nu wel en net niet.
Stephan stapt uit de auto en rent een heuveltje/bergje op. Ik er braaf achter aan en tja t was wel mooi uitzicht daar. Ben ik eindelijk boven zegt meneer dat hij zijn telefoon is vergeten. Hij terug naar de auto en ik nog wat foto's maken. Na een foto samen krijg ik te horen dat hij mij niet meer als vriendinnetje wilt. Maar nee ik word niet gedumpt daar in de Valley of Fire maar in een keer zat hij op 1 knie met een ringdoosje in zijn hand en de vraag: Wil je met me trouwen? (Jao pap hae deej t netjes in t plat)
Voor de goede orde: Ik heb natuurlijk JA gezegd!!
De Valley of Fire werd daardoor natuurlijk nog mooier en we gingen ook nog andere plekken bekijken. Ik dacht ooit ergens gelezen te hebben dat The Elephant Rock wel mooi was. Dus dat vond ik wel een wandelingetje waard. Bleek die wandeling maar een paar honderd meter te zijn. En ook nog eens parallel aan de weg. Wat nog stommer was: die rock viel best wel tegen na alle andere mooie rotsformaties. :p Terug naar de auto liepen we fijn over de weg. En daar ben ik achter het stuur gekropen. Ja ja ik heb ook al een stuk gereden. Niet ver want Stephan meende een leuk weggetje gezien te hebben dus is hij weer achter het stuur gekropen. Dit weggetje was interessant en daarna plankgas door naar Page.
De weg naar Page was erg gaaf maar na 3 uur rijden op een uitgestrekte vlakte met in de verte interessante rotsen trekt het zich stiekem toch best lang. Na 4 uur rijden is het net donker als we Page binnen rijden. Al snel hebben we een hotel gevonden. De prijs stond ons ook aan dus dat was snel geregeld. Gelukkig kunnen we nog af kicken van de grote kamer van Vegas want deze is ook niet echt klein.
Na dat we de spullen in de kamer hebben gezet en een trui hebben aangetrokken (het is hier een stuk frisser dan in Las Vegas) op zoek naar een eettentje. Dit is uiteindelijk Denny's geworden. Goed gegeten voor een nette prijs.
Omdat het salaris van bedienend personeel voor het grootste gedeelte uit de fooi bestaat, hebben we maar even op gezocht hoeveel je ongeveer "hoort te geven" blijkbaar ongeveer tussen de 10/15/20% oftewel toen wisten we het nog niet.
En daar kwamen we een tip tegen: pak het tax bedrag, verdubbel dit, tel dit bij het bedrag op en maak er dan een rond bedrag van. Dan kom je uit rond de 15 tot 18%.
En daar kwamen we een tip tegen: pak het tax bedrag, verdubbel dit, tel dit bij het bedrag op en maak er dan een rond bedrag van. Dan kom je uit rond de 15 tot 18%.
Na het eten lekker terug naar de hotelkamer. Omdat het toch een lange dag was met veel indrukken waren we rond half 10 allebei al vertrokken naar dromenland.
Dag 4 Donderdag 30-10-2014
Beautiful Page
Aangezien we zo enthousiast waren over de leuke gebeurtenis van gisteren wilden we dat iedereen vertellen. Omdat we pas 's-avonds weer wifi hadden moest dit wachten omdat het midden in de nacht was in Nederland. Dus waren we al om 4 uur wakker. Ok stiekem ook nog van de jetlag. Maar dat is een suffe reden.
Na een explosie van reacties op WhatsApp en Facebook lekker gaan ontbijten in het hotel. En door naar de Lower Antelope Canyon. Oh nee toch niet, we rijden verkeerd. Hadden de TomTom ingesteld op t adres wat we hadden kunnen vinden maar kwamen niet bij de Canyon uit. Hup terug naar het hotel en even navragen. Daar bleek dat de TomTom ons naar de goede weg had gestuurd alleen bij "U heeft uw eindbestemming bereik" gingen wij rechts en moesten we link. Ach details.
Dan de Lower Antelope Canyon. Bij deze Canyon hoef je niet te reserveren maar ga je naar de ingang, koop je tickets en wacht je tot je gids je roept. Aangezien we er al om 8 uur waren mochten we met de eerste tour van Ken's Tours mee.
De eerste tour werd gegeven door Dale (of schrijf je Dail? Naja ik noem hem Dale) en wat bleek: we waren maar met een groepje van 6 personen. 2 Amerikanen, 2 Koreanen (hij kon zo uitbarsten in "Hoppa Gangnamstyle") en wij dan. Vip-tour zoals Dale het zei. Eerste stop na de regels was de herdenkingssteen voor de overledenen van de Flashflood in 1997. Door regen kwam er in een keer een soort vloedgolf door de Canyon en daardoor zijn de mensen die toen in de Canyon waren overleden. Om deze reden sluiten ze de Canyon ook als het gaat regenen. En zie je kistjes met noodladders naast de rand staan "voor het geval dat..".
Begonnen de tour aan de bovenkant bij de uitgang. Niet dat we een uitgang zagen maar het zal wel kloppen. Aan de bovenzijde liepen we dus naar de ingang. Bij de ingang klimmen we een aantal ladders omlaag. En in een keer staan we in een totaal andere wereld.
Wat een kleuren en vormen! Je ziet het wel eens op foto's maar "in het echt" is het nog mooier. Elke andere plek waar je staat weer andere kleuren. Van diep paars tot fel oranje en alles er tussen. Ik had ook verwacht dat de muren aan zouden voelen zoals in de grotten van Valkenburg, semi zacht materiaal. Maar dit voelt veel harder aan.
Dale verteld ons over het ontstaan van de Canyon maar gaf ook uitleg over de instellingen van de camera en de mooie plekjes om te fotograferen.
Omdat we maar met zo'n klein groepje waren, had iedereen de tijd om uitgebreid foto's te maken. En Dale maakten er een sport van om zoveel mogelijk foto's van iedereen te maken, met de camera's van de mensen zelf.
Na zo'n 1,5 uur waren we bij de uitgang. Als je er uit bent en je omdraait vraag je je af hoe in hemelsnaam mensen ooit hebben ontdekt dat je hier naar binnen kan. (Dat hebben ze dus gedaan omdat ze schapen kwijt waren maar ze wel hoorden. De schapen waren de Canyon ingekropen omdat het daar lekker koel is.)
Na de tour kregen we van Dale nog een boekje met wat tips wat er allemaal te zien was in/om Page.
De Horseshoe Bend stond sowieso al op de planning dus daar gingen we als eerste naar toe. Ook hier is het een gevalletje van: Je ziet heel lang niets en dan BAM! Voor het echte BAM! effect moet je wel bijna tot aan het randje lopen anders zie je de rivier niet helemaal. Na wat foto's te hebben gemaakt en gewoon zittend van deze natuur pracht te hebben genoten, vertrekken we weer naar de auto.
De Horseshoe Bend stond sowieso al op de planning dus daar gingen we als eerste naar toe. Ook hier is het een gevalletje van: Je ziet heel lang niets en dan BAM! Voor het echte BAM! effect moet je wel bijna tot aan het randje lopen anders zie je de rivier niet helemaal. Na wat foto's te hebben gemaakt en gewoon zittend van deze natuur pracht te hebben genoten, vertrekken we weer naar de auto.
Even stoppen bij de Walmart om lunch te halen en wat ons verbaasd is dat we gewone broodjes en beleg kunnen vinden. Nu dan nog even zoeken naar een mooi plekje om dit op te eten. Al snel zie ik weer een bordje met scenic view road dus hup daar in. Uiteindelijk stoppen we bij een viewpoint met uitzicht op de Glen Canyon Dam. Dit zijn de betere lunchplekken!
Na een lekkere lunch op zoek naar water. Na een stukje rijden vinden we dan een weg richting het water van Lake Powell. Het laatste stukje is heel mul strand maar onze 4x4 doet het goed. Dan heerlijk met de voetjes in het frisse water en we zijn lekker afgekoeld. Omdat Stephan nog wat unieke beelden wil rijden we een stukje langs de waterkant. Op een gegeven moment rijden we het strand op en je kan het waarschijnlijk al raden... vast.
Dankzij de schep en stuurmanskunst van Stephan reden we weer binnen enkele minuten door. Moest vooral melden in het verslag dat we echt een mietjes 4x4 hebben. Dus bij deze.
Na dit avontuur bij Lake Powell even terug naar de hotelkamer om de plannen voor morgen te bekijken. We doen meteen een wasje aanzetten onder het mom van omdat het kan.
Even TripAdvisor gecheckt voor het eten en daar zien we een aantal adresjes staan. Uiteindelijk zijn we naar de Dam Bar&Grill gegaan. Een typisch Amerikaanse sportsbar. Overal tv's met sport er op en degelijk eten. We bestellen allebei de Damburger. Maar op aanraden van de serveerster heb ik maar een baby Damburger genomen. Maar goed ook want de Damburger was bijna zo groot als een normaal bord. En mijn baby burger was een normaal formaat.
Plek voor een desert was er niet meer dus betalen en terug naar het hotel. Meteen de was in de droger gestopt en nog even tv kijken in bed. Morgen (vandaag dus nu ik dit typ) vertrekken we heel vroeg richting Primm. Het gaat flink waaien komende 2 dagen dus om meneer rustig te krijgen zullen we toch echt die kant op moeten. Dit betekend wel dat we jammer genoeg Zion National Parc moeten laten vallen. Maar ach, weer een reden om nog een keer terug te komen naar de States!!
En nu kunnen we met Halloween rondkijken in Las Vegas! Ben benieuwd.
Dag 5 Vrijdag 31-10-2014
Happy Halloween
Eigenlijk was het de bedoeling dat we elke dag steeds langer gingen slapen. Maar ivm de voorspelde wind zijn we rond half 6 's-ochtends vertrokken richting Primm.
Vertrekken in het donker en het langzaam aan licht zien worden. Wat kan de natuur toch mooie luchten maken! Zelfs een keer gestopt omdat het zo mooi was.
In Hurricane gestopt bij een supermarkt voor een ontbijtje. Al het personeel was hier in verband met Halloween verkleed. Het was vrij ongemakkelijk om de mensen zo te zien. Want ze kunnen zich of niet leuk verkleden, of hadden ze er geen zin in, of ze hebben zich in het donker aangekleed... We hadden in ieder geval allebei nog niet echt de behoefte om hier gezellig aan mee te doen ;).
In Hurricane gestopt bij een supermarkt voor een ontbijtje. Al het personeel was hier in verband met Halloween verkleed. Het was vrij ongemakkelijk om de mensen zo te zien. Want ze kunnen zich of niet leuk verkleden, of hadden ze er geen zin in, of ze hebben zich in het donker aangekleed... We hadden in ieder geval allebei nog niet echt de behoefte om hier gezellig aan mee te doen ;).
Na in totaal zo'n 5 uurtjes rijden komen we aan op Ivanpah Dry Lake bij Primm. En wat denk je.. Geen wind. Maar wel echte echte Amerikaan. Even voor het plaatje: klein gedrongen mannetje, jaren 80 bril montuur, witte sneakers, petje en op zijn landzeil ding (boot?) de Amerikaanse vlag.
Hij was blijkbaar al een uur aan het wachten op de wind. Na ongeveer een uurtje komt Bobby ook aan op Ivanpah en begint de wind eindelijk een beetje toe te nemen.
Gelukkig kwam de voorspelde wind alsnog, alleen iets later dan verwacht. Geen wind om records te breken maar hard genoeg om de eerste echte meters te maken in Amerika. Bobby had nog een tweede buggy meegenomen die aan een andere buggy kon worden vast gemaakt. En ook ik heb nu meters gemaakt. Ok, niet zelf een vlieger in de lucht gehouden. En ook niet gestuurd. Maar ach dat zijn details.
Tegen een uur of 4 gingen we maar op zoek naar een hotel. Aangezien Primm maar drie hotels heeft en de drylake naast de hotels ligt was dat niet zo moeilijk. Nederlanders als we zijn gekozen voor de goedkoopste. Beetje verouderd maar verder wel ok.
Na een heerlijke douche waarmee we alle zand van ons hadden afgespoeld was het alweer tijd om te eten. En als je in Amerika bent dan eet je: Grieks!
Toen Stephan 2,5 jaar geleden hier was, ging hij elke dag voor deze rent staan voor de gratis wifi. Zo kon hij dan met mij WhatsAppen. Dus ja dan moeten we daar wel even gaan eten. ;)
Toen Stephan 2,5 jaar geleden hier was, ging hij elke dag voor deze rent staan voor de gratis wifi. Zo kon hij dan met mij WhatsAppen. Dus ja dan moeten we daar wel even gaan eten. ;)
Aangezien ik nog steeds niet voor iets van shirtjes was geslaagd zijn we maar het outlet van Primm in gegaan. Hier ben ik redelijk geslaagd. Ik heb dus bijna alles compleet.
Natuurlijk was het nog steeds Halloween dus besloten we naar het oude gedeelte van Las Vegas te rijden. Binnen een 40 minuten waren we al op Freemont Street.
Eerst liepen we over Freemont street East waar een soort futuristische carnavals wagens stonden. Voor de mensen die Burning Man kennen: het zou me niets verbazen als (al) deze wagens ook op Burning Man waren. Ze hoorden er in ieder geval thuis!
Het was met de soort muziek er bij voor mij een beetje: Halloween meets Burning Man meets Solar Weekend Festival. Erg gaaf om te zien!
Eerst liepen we over Freemont street East waar een soort futuristische carnavals wagens stonden. Voor de mensen die Burning Man kennen: het zou me niets verbazen als (al) deze wagens ook op Burning Man waren. Ze hoorden er in ieder geval thuis!
Het was met de soort muziek er bij voor mij een beetje: Halloween meets Burning Man meets Solar Weekend Festival. Erg gaaf om te zien!
Vervolgens kwamen we uit bij het overdekte gedeelte. Man wat een mensen!! Het was zo ontzettend druk maar wel prachtig om mensen te kijken. Her en der stonden groepjes breakdancers/hiphoppers, muzikanten en bandjes /gogo dansers op verschillende podia.
Na dat we de straat op en neer zijn gelopen, via East terug naar de auto. En weer op naar Primm. Na een klein gokje in een van de casino's in Primm vonden we dat onze missie was geslaagd. (Missie was overigens zo lang mogelijk op blijven zodat we de dag er na niet om 4 uur wakker zouden worden).
1 uur 's-nachts, op naar bed!
1 uur 's-nachts, op naar bed!
Dag 6 Zaterdag 01-11-2014
Kite buggy van zonsopgang tot zonsondergang
Zoals ik gister al vertelde wilden we elke dag wat later wakker worden.. Goed plan. Alleen jammer dat de wind de hele nacht flink waaide en Stephan om 5 uur alweer strak naast zijn bed stond.
Ik ook maar opgestaan en hup de auto in. Snel via ons wifi plekje naar de drylake.Het was nog donker toen de buggy in elkaar werd gezet en begon pas iets lichter te worden toen de eerste meters werden gemaakt.
Dit loonde wel want er werd een snelheid van 100 km/u gehaald als ik me niet vergis. Nu is dit geen record snelheid maar wel leuk heb ik me laten vertellen.
Dit loonde wel want er werd een snelheid van 100 km/u gehaald als ik me niet vergis. Nu is dit geen record snelheid maar wel leuk heb ik me laten vertellen.
Na zo'n 1,5 uur rijden terug gegaan naar het hotel voor ontbijt. Ik ben zelf een grote fan van de Amerika pancakes, aangezien er een IHOP (International house of pancakes) in ons hotel zit moest ik hier wel ontbijten.
Het smaakte ook erg goed. En de omeletten smaken ook goed aldus Stephan.
Na dit flink ontbijt weer terug naar de drylake. Hier bestond de dag weer uit buggyen voor Stephan en lekker lezen in de auto voor mij. Rond een uurtje of 1 kwamen Bobby en Brian ook. Brian had ook Alexander meegenomen (zoontje van zijn vriendin Morgan).
De mannen buggyen en ik weer lekker verder lezen in de auto.
Na een tijdje tikt Bobby op mijn raam: Ik weet niet of je t gezien hebt maar Stephan is net gecrasht. Ehhh w.t.f.?!?! Als ik uit de auto stap zie ik hem alweer op beide voeten staan bij een andere truck. Blijkbaar was die man dierenarts en had een zeer uitgebreide ehb. kit bij zich. Nadat de (flinke) schaafwonden waren verzorgd sprong hij gewoon weer de buggy in.
Na een tijdje tikt Bobby op mijn raam: Ik weet niet of je t gezien hebt maar Stephan is net gecrasht. Ehhh w.t.f.?!?! Als ik uit de auto stap zie ik hem alweer op beide voeten staan bij een andere truck. Blijkbaar was die man dierenarts en had een zeer uitgebreide ehb. kit bij zich. Nadat de (flinke) schaafwonden waren verzorgd sprong hij gewoon weer de buggy in.
Aangezien Brian een professionele cameraman is en in april volgend jaar een groot buggy evenement is, wilden ze een promofilmpje gaan opnemen.
Na wat shots waar bij Brian stond of op de grond lag, was het tijd dat ik aan het werk ging.
Ik achter het stuur, Alexander naast me op de bijrijdersstoel en Brian op de achterbank halfbuit het raam hangend. En rijden maar! Moest vlak naast en iets voor de buggyers gaan rijden. Best eng omdat je de buggyers maar slecht ziet en je ook nog voor je moet kijken zodat je niet in een keer de bosjes in gaat. Maar volgens Brian had ik het helemaal perfect gedaan!
Na nog flink wat shots (film shots geen alcoholische shotjes voor de duidelijkheid ;) ) waren we klaar en was het inmiddels al 6 uur. Jep 12 uur geleden stonden we op Ivanpah en nu nog steeds.
Als alles is ingepakt vraagt Brian of we met hem en Alexander mee een burger gaan eten. Zo gezegd zo gedaan en staan we 5 minuten later bij Carls jr. voor een burger. Tijdens het eten gaat het over de (idiote) eetpatronen van veel Amerikanen en dat zo veel mensen hier obesitas hebben. Vrij ironisch natuurlijk aangezien we dit doen tijdens het eten van fastfood :p
Na nog wat plannen gemaakt te hebben voor over een dikke 1,5 week als we weer terug zijn in Vegas, zijn we terug gegaan naar ons hotel.
Na nog even naar een slechte talentenshow op tv te hebben gekeken ging bij mij het licht uit.
Volgende bestemming zal Death Valley zijn en daarna Yosemite.
Dag 7 Zondag 02-11-2014
Doodse vallei
De ochtend begon met een error momentje. Was het nu half 8 of half 7? Telefoon zei half 7 rest van de klokjes half 8.. Huh?!? Naja het zal wel. Laat de dag maar beginnen. (Bleek trouwens dat de klok uur terug was gezet, wintertijd gaat hier een week later in)
Na dat we al onze spulletjes weer hebben ingepakt is het tijd om uit te checken.
Na dat we al onze spulletjes weer hebben ingepakt is het tijd om uit te checken.
Omdat we geen zin hadden in een zwaar ontbijt eerst maar naar de Walmart voor wat boodschapjes. Met een goed gevulde koelbox zijn we richting Death Valley vertrokken. Blijft apart om te zien hoe het landschap steeds weer subtiel veranderd.
Als we Death Valley inkomen betalen we netjes de entree fee en gaan we op pad. Jammer genoeg liggen er geen kaarten van het park zelf meer. Gelukkig staat er een kaartje in het anwb boekje dus hebben we alsnog een leidraad.
Eerste stop Zabriskie Point, dit is een uitkijkpunt over een gedeelte van de vallei. Door de vele bezoekers is alleen de muur helemaal afgebrokkeld. Eigenlijk stond op de planning dat ze dit vanaf 1 oktober gingen verbouwen, maar dat is verzet naar december. Nu hebben wij gewoon kunnen kijken.
Volgende "spannende" punt zou het Artist Palet moeten zijn. Nu proef je misschien al dat we dit een beetje vonden tegen vallen. Het zal vast aan het tijdstip en de stand van de zon hebben gelegen, maar wij vonden het wat tegenvallen. Op sommige andere plekken op deze weg zagen we vele mooiere kleurverschillen. De eenrichtingsweg was wel erg leuk om te rijden dus het was niet helemaal voor niks.
Na nog een stuk "aangelegd of road" rijden weer door met de bezienswaardigheden in het park. Devils Golf Course was de volgende stop. Van veraf zag het uit als grof omgeploegde grond. Van dichtbij zag je de zoutkristallen goed zitten. Dit is dan ook een drooggevallen zoutmeer. Erg apart en gaaf om te zien!
Na Devils Course kom je als je even gaat doorrijden bij Badwater uit. Deze plek is het laagst gelegen stukje van de V.S.. ondanks de droogte in het hele park staat hier nog een klein beetje water.
De grond ziet er verder uit alsof ze heel fanatiek met strooizout hebben lopen strooien.
Eenmaal terug bij de auto bekijken we wat we verder willen doen. Ik had gelezen dat ze (tijdelijk) de Tioga road hadden gesloten. En dat zou betekenen dat we een flink stuk zouden moeten omrijden naar Yosemite. Al snel was t duidelijk: we gaan toch buiten het park slapen en alvast in de richting rijden van Yosemite.
Na een mooie en spannende rit (benzine lampje sprong aan terwijl het volgende tankstation nog een flink stuk rijden was) kwamen we aan in Lone Pine. Meteen getankt en op zoek naar een motel. Vonden het zonde om lang in het donker te rijden want dan kun je maar zo weinig zien.
Na alleen maar hotels was het spannend wat we zouden aantreffen in dit motel. Maar het is echt super netjes en schoon. Auto lekker voor de kamer en bed is ook niet verkeerd!
Na alleen maar hotels was het spannend wat we zouden aantreffen in dit motel. Maar het is echt super netjes en schoon. Auto lekker voor de kamer en bed is ook niet verkeerd!
Aan de ene kant jammer dat we 's-nachts niet in Death Valley waren maar nu is de volgende rit wel 2 uurtjes minder lang.
Nu laten we de woestijn achter ons en op naar de bossen!
Dag 8 Maandag 03-11-2014
Roadtrippin'
Let op dit zal waarschijnlijk een van de meest saaie verslagjes worden!!
Na een goede nachtrust stond een lange autorit op ons te wachten.
Maar aangezien de auto wel heel smerig was, hebben we deze eerst afgespoeld in de wasstraat naast ons motel.
Auto netjes: let's hit the road!
Maar aangezien de auto wel heel smerig was, hebben we deze eerst afgespoeld in de wasstraat naast ons motel.
Auto netjes: let's hit the road!
In ongeveer 6 uurtjes zijn we van Lone Pine naar Yosemite gereden. Natuurlijk met wat stops om iets te eten en om af en toe van stoelen te wisselen.
Vlak voor het park komen we een eettentje eten. Het ziet er niet helemaal top uit, maar er zitten mensen en ze zien er niet ongelukkig uit. Eten bleek ook erg lekker te zijn!! Huppeldepup Frosty was het. Ik dacht nog: goed de naam onthouden. Helaasch!
Tegen 4 uur kwamen we in Yosemite aan. Wat een prachtige omgeving is dit. Zelfs de sneeuw was mooi. En als je me kent weet je wat ik van sneeuw vind ;)
De weg richting Yosemite Valley kwam voorbij mooie uitkijk punten van bekende plekken zoals de El Capitan, de Half Dome en Tunnel View. En niet alleen dat, ook zagen we vrij snel de eerste eekhoorntjes en hertjes al!!
Ik had gelezen over de heated tents in Curry Village, maar hadden niets gereserveerd. Toch maar eens vragen of ze iets hadden en ja hoor er waren nog verwarmde tenten. Nice! Semi-kamperen in Yosemite!!
Kamperen in Yosemite betekend wel dat bijna alles uit de auto moet. Er zitten hier beren en als ze ook maar iets ruiken kunnen ze het al in hun kop krijgen om een auto open te breken. Je mag het ook niet mee je tent in nemen en daarom staat bij elke tent een bearbox. Dit is een grote metalen kist met soort slotje om je spullen in op te slaan.
Zodra we alle spullen uit de auto, met een geurtje (zoals eten, drinken, toiletartikelen etc.), in de bearbox hadden gedaan en de bedden wat hebben verschoven, gingen we zelf ook op zoek naar wat eten. Dit hebben we uiteindelijk gevonden in de Yosemite Lodge foodcourt.
Na het eten nog op zoek gegaan naar een beetje redelijk wifi maar deze missie is mislukt. Dus lekker naar onze voorverwarmde tent gegaan om daar plannen voor de volgende dag te gaan maken en op tijd te gaan slapen.
Dag 9 Dinsdag 04-11-2014
Als kabouters chillen met Bambi.
Wakker worden in een tent is toch iets anders dan in een hotelkamer. Gelukkig niet heel koud want we hadden nog steeds verwarming ;).
Na een lekker warme douche in het toiletgebouw en nadat we alle spullen uit de bearbox hebben gehaald, checken we uit bij Camp Curry.
Na een lekker warme douche in het toiletgebouw en nadat we alle spullen uit de bearbox hebben gehaald, checken we uit bij Camp Curry.
Omdat het na seizoen is was er in Curry Village niet echt meer iets open om te eten. Aangezien we toch naar het visitor centre wilden gaan, gingen we in Yosemite Valley op zoek. Oei dat hadden we beter niet kunnen doen. De enige plek die open was om 20 over 7 was Degnan's Deli. Zal er niet al te veel woorden aan vuil maken maar: Gadverdamme!!!
Na het eten bleek ook nog eens dat het Visitor Centre pas om 9 uur open ging. Snel besloten dat we dan toch maar zelf op pad gaan. Na een korte wandeling terug naar de auto, vertrokken we richting Mariposa Grove.
Hier staan van die gigantische woudreuzen (seqouia bomen die een nog spectaculairdere Latijnse naam hebben). Je voelt je echt een kleine kabouter als je naast zo'n boom staat. Na een wandeling in het park besluiten we naar de auto te gaan.
Stephan voelt zich al een paar dagen niet helemaal fit en heel lang wandelen is nu niet echt een traktatie. Ik kruip achter het stuur en rij weer terug richting de vallei. Een aantal keer stop ik om te genieten van de indrukwekkende omgeving. Denk dat dit een van de mooiste plekken is waar ik ooit ben geweest! Voor degene die ook naar Tomtestosteron kijken. Die El Capitan is echt meeeeeeega groot! Wat heb ik een respect voor die Tom Waes. Tom is als onervaren klimmer gaan trainen en heeft in korte tijd leren rotsklimmen. Hij is samen met drie ervaren klimmers in een aantal dagen de rotswand opgeklommen. Als je van plan bent om naar Yosemite te gaan en je hebt de aflevering nog niet gezien: Kijken!
Na het eten bleek ook nog eens dat het Visitor Centre pas om 9 uur open ging. Snel besloten dat we dan toch maar zelf op pad gaan. Na een korte wandeling terug naar de auto, vertrokken we richting Mariposa Grove.
Hier staan van die gigantische woudreuzen (seqouia bomen die een nog spectaculairdere Latijnse naam hebben). Je voelt je echt een kleine kabouter als je naast zo'n boom staat. Na een wandeling in het park besluiten we naar de auto te gaan.
Stephan voelt zich al een paar dagen niet helemaal fit en heel lang wandelen is nu niet echt een traktatie. Ik kruip achter het stuur en rij weer terug richting de vallei. Een aantal keer stop ik om te genieten van de indrukwekkende omgeving. Denk dat dit een van de mooiste plekken is waar ik ooit ben geweest! Voor degene die ook naar Tomtestosteron kijken. Die El Capitan is echt meeeeeeega groot! Wat heb ik een respect voor die Tom Waes. Tom is als onervaren klimmer gaan trainen en heeft in korte tijd leren rotsklimmen. Hij is samen met drie ervaren klimmers in een aantal dagen de rotswand opgeklommen. Als je van plan bent om naar Yosemite te gaan en je hebt de aflevering nog niet gezien: Kijken!
Onderweg hebben we ook nog een date met wat Bambi's. Na dat we ons realiseren dat wij het ook raar zouden vinden als iemand ons ging fotografen als we aan het eten zijn, zijn we maar door gaan rijden.
Op de TomTom hebbem we El Portal in getikt. Als we hier na een half uur al zijn kijken we eens hoe ver het nog is naar San Francisco. Hmm als we nu nog een stukje door rijden hoeven we morgen niet meer zo ver en hebben we bijna een hele dag extra in San Francisco!
Na nog een lunchstop en tankstop in Mariposa rijden we uiteindelijk door tot in Turlock. Hier nemen we de afslag en geven we de TomTom een zoekopdracht naar dichtstbijzijnde hotels. Omdat Stephan nog niet helemaal 100% fit is besluiten we voor een iets luxer hotel te gaan ipv een motel.
Nu hebben we een kamer met heerlijk kingsize bed en gelukkig is hier ook een laundry service. Meteen een wasje aangezet dus!
Na nog een lunchstop en tankstop in Mariposa rijden we uiteindelijk door tot in Turlock. Hier nemen we de afslag en geven we de TomTom een zoekopdracht naar dichtstbijzijnde hotels. Omdat Stephan nog niet helemaal 100% fit is besluiten we voor een iets luxer hotel te gaan ipv een motel.
Nu hebben we een kamer met heerlijk kingsize bed en gelukkig is hier ook een laundry service. Meteen een wasje aangezet dus!
Omdat we toch wel trek beginnen te krijgen, rijden we even naar de Walmart. Het plan was om iets van soep te halen maar in de winkel hadden we hier toch niet echt zin in.
Dan maar bij een eettentje iets gaan eten. Ahh Applebee's dat gaat 'm worden! Ohh shit nee. Stephan heeft alleen een jas aan en geen shirt omdat die in de was zitten. Dan nog maar een keer de Walmart in om een heel fout shirt te kopen. En op naar de Applebee's.
Frenchie is onze waiter. Volgens mij was hij een jaar of 8 geleden de populaire jongen op de highschool waar iedereen naar op keek. Maar nu werkt hij als waiter in het restaurant en is dit waarschijnlijk zijn toekomst. Hij komt nu nog weg met zijn charmes en looks maar wil deze knul over 20 jaar nog wel eens zien. Of heb ik nu teveel een serie/film idee in mijn hoofd?!? ;)
De spareribs smaakten in ieder geval goed en voor een mooie prijs waren de maagjes weer gevuld.
In het hotel lekker vanuit bed nog een filmpje gekeken (The Internship, Hmmz toch wel nog maar een kijkje gaan nemen bij Google komende week? Zijn er toch in de buurt volgens mij) en uiteindelijk vallen de ogen toch weer dicht.
In het hotel lekker vanuit bed nog een filmpje gekeken (The Internship, Hmmz toch wel nog maar een kijkje gaan nemen bij Google komende week? Zijn er toch in de buurt volgens mij) en uiteindelijk vallen de ogen toch weer dicht.
Dag 10 Woensdag 05-11-2014
Be sure to wear some flowers in your hair...
Ok ok we hebben geen bloemen hier maar vandaag wel: Op naar San Francisco!
Na een lekker ontbijt in het hotel, waar ik zelf wafels mocht bakken. En een Skype gesprek met Brian over het promofilmpje was het tijd om weer verder te gaan.
Deze keer hadden we toch maar even opgezocht waar betaalbare hotels lagen. Ik had al de tip gekregen om aan de andere kant van t water te gaan slapen omdat dit voordeliger zou zijn. En dan kan je met de ferry zo naar San Francisco zelf.
Zo gezegd zo gedaan en via booking.com een motel gevonden voor de komende 3 nachten.
Na een lekker ontbijt in het hotel, waar ik zelf wafels mocht bakken. En een Skype gesprek met Brian over het promofilmpje was het tijd om weer verder te gaan.
Deze keer hadden we toch maar even opgezocht waar betaalbare hotels lagen. Ik had al de tip gekregen om aan de andere kant van t water te gaan slapen omdat dit voordeliger zou zijn. En dan kan je met de ferry zo naar San Francisco zelf.
Zo gezegd zo gedaan en via booking.com een motel gevonden voor de komende 3 nachten.
Na 3 keer op en neer gereden te hebben in Oakland, omdat het adres verkeerd was ingevoerd in de tomtom, uiteindelijk gevonden. Kunnen meteen inchecken en als we op de kamer komen staat een leuke verrassing te wachten. Blijkbaar is recentelijk de kamer vernieuwd. Spiksplinternieuwe badkamer er in en zo! Ok nog niet onze smaak, het zou in Nederland als ouderwets worden bestempeld, maar dat maakt niets uit. Nog een pluspunt: bed ligt ook erg goed!
Snel gaan we door naar de Ferry, je mag hier de auto gratis parkeren en binnen een 30/40 minuutjes sta je op Pier 41. Als eerste lopen we naar de bekende Pier 39. Hier liggen een aantal zeeleeuwen fijn te genieten van de zon. Normaal zouden het er veel meer moeten zijn, maar deze zomer zijn er heel veel in een keer vertrokken. Langzaamaan komen er steeds meer terug.
Omdat een hop on hop off bus ons in Trier en Budapest goed was bevallen, springen we hier ook op de bus. Het is heel toeristisch maar hey we zijn ook toeristen! Een makkelijke manier om de stad te leren kennen en zijn dus meteen het hele rondje blijven zitten. Nu weten we voor morgen waar we allemaal willen uitstappen en rondlopen. Na de leuke en op het laatst frisse rondrit begonnen de maagjes te knorren. Als we dan toch toeristisch aan het doen zijn dan maar het Hard Rock café in voor een goede burger.
Om de dag af te toppen lopen we richting Fishermans warf. Wat (in ieder geval bij avond) niet veel meer is dan souvenirs winkels. Tot dat we het Mechanical Museum tegen komen. Een hal met allemaal oude speelhal spelletjes. Van die treintjes die je nu op de kerstmarkt in de Intratuin ziet tot flipperkasten en Pacman.
Wat een leuke plek! En voor de Hollanders: Entree is gratis! ;)
Eenmaal terug bij Pier 41 nemen we de laatste veerboot terug naar Oakland. Gelukkig staat de auto met de buggy er nog en 10 minuutjes later zijn we bij ons hotel. Daar gaat toch al vrij snel het licht uit. Eigenlijk ook maar goed want we hebben morgen de eerste boot naar Alcatraz!
Dag 11 Donderdag 06-11-2014
The Rock!
Whoop whoop vandaag weer een dag waar we allebei naar hadden uitgekeken: Alcatraz bezoeken!!
Na iets te langzaam zijn met opstaan en douchen kwam een beetje stress. Of nou ja die kwam toen we in San Francisco zelf aankwamen met de Bart. Ja we hebben in Bart gezeten ;)
Even vanaf t begin.
Bart is de trein/metro van in en om SF en toevallig is er een halte vlakbij in de buurt. So far so good, maar dan tickets.. eh shit hoe werkt dit apparaat. Snel even hulp gevraagd aan een van de medewerkers en hij was zo vriendelijk om alles precies uit te leggen. Volgens hem hadden we genoeg tijd... Vrijwel meteen kwam de trein die we moesten hebben en daar zijn we ingestapt. Natuurlijk is het ook hier om 10 voor 8 druk in de trein. Na wat stops bij andere haltes en wat stilstaan komen we aan in San Francisco. Shit het is al kwart over 8, de boot vertrekt om kwart voor 9 bij pier 33 en we zijn nog niet eens bij pier 1....
Snel doorlopen en bang zijn dat we boot gaan missen. Stephan is zo slim om een taxi aan te houden voor het laatste stukje en zo halen we net op tijd de boot.
Na iets te langzaam zijn met opstaan en douchen kwam een beetje stress. Of nou ja die kwam toen we in San Francisco zelf aankwamen met de Bart. Ja we hebben in Bart gezeten ;)
Even vanaf t begin.
Bart is de trein/metro van in en om SF en toevallig is er een halte vlakbij in de buurt. So far so good, maar dan tickets.. eh shit hoe werkt dit apparaat. Snel even hulp gevraagd aan een van de medewerkers en hij was zo vriendelijk om alles precies uit te leggen. Volgens hem hadden we genoeg tijd... Vrijwel meteen kwam de trein die we moesten hebben en daar zijn we ingestapt. Natuurlijk is het ook hier om 10 voor 8 druk in de trein. Na wat stops bij andere haltes en wat stilstaan komen we aan in San Francisco. Shit het is al kwart over 8, de boot vertrekt om kwart voor 9 bij pier 33 en we zijn nog niet eens bij pier 1....
Snel doorlopen en bang zijn dat we boot gaan missen. Stephan is zo slim om een taxi aan te houden voor het laatste stukje en zo halen we net op tijd de boot.
Op de boot maar even wat water en een pretzel gehaald want we hebben nog helemaal niks gegeten of gedronken.
Al vrij snel en zonder ziek te worden op het bootje zijn we aangekomen op Alcatraz. Hier luisteren we naar het welkomstpraatje van een van de rangers en kijken nu al onze ogen uit. Na ook een praatje van een oud gevangenen lopen we door naar het theater. Hier kijken we een filmpje over Alcatraz en zijn geschiedenis en bewoners. Als deze is afgelopen gaan we op zoek naar het begin van de audio tour.
De audiotour neemt je mee door de gevangenis zelf en laat je plekken zien waar bijvoorbeeld de beroemde Escape From Alcatraz was. Super interessant!!
Op de foto's krijg je misschien een beeld hoe het er uit ziet maar in zo'n cel zelf staan is natuurlijk veel indrukwekkender.
Als we de hele tour hebben gehad en nog een beetje over het eiland hebben gelopen, nemen we de boot terug naar het vasteland. Ontbijt is nu dus meer brunch geworden.
Dacht eerst een fijn plekje te hebben gevonden op het terras in de zon. Later snap ik waarom nog niemand daar zat, tot 2 keer toe proberen vogels mijn sandwich uit mijn handen te grijpen. Uiteindelijk gaan we ook maar wat meer naar binnen onder de overkapping zitten zodat ik rustig verder kan eten.
Na onze brunch is het weer tijd voor de hop on hop off bus. Eerste plek waar we er off hoppen is Union Square. Maar eigenlijk lopen we beide beetje met de ziel onder onze armen. Stephan is nog niet fit en ik heb knallende hoofdpijn. En laat ik nu net vandaag geen pijnstillers in de tas hebben zitten. Dan maar met flesje water en even in de schaduw zitten. Met vlagen gaat het beter dus on de bus springen om vervolgens in de hippie buurt er weer off te hoppen.
In deze buurt was vroeger The Summer of Love. En nog steeds zijn er overal kleurrijke muurschilderingen te vinden, tye en dye winkels en ruik je regelmatig de bekende geur van een blowtje. Je kunt er ook wat echte "hipster" winkels vinden en hipsters zie je ook wel rondlopen in deze buurt. Verder toeristen en mensen die ooit waarschijnlijk dachten het geluk als hippie hier te vinden en nu zijn afgegleden naar de rand van de maatschappij met een fles drank, een jointje en een kartonnen bord in de hand.
We lopen terug naar de bushalte en al snel komt er weer een bus aan waar we weer op kunnen springen. Met mijn hoofd gaat het steeds slechter, dus besluiten we het rondje af te maken en daarna de trein naar het hotel te nemen. Alleen is het vanaf 4 uur alweer spitsuur en dus mega druk op de weg. Tegen kwart over 5 zijn we dan bij het Bart station en ook hier weer veel mensen die klaar zijn met werken.
Als we uiteindelijk bij het hotel zijn ploffen we op bed. En na een pijnstiller en uurtje slapen is mijn hoofdpijn verdwenen. Gelukkig maar!
Alleen zitten we nu met het probleem wat gaan we eten? Ik heb echt zin in soep dus gaan we naar de Walmart. Aangezien we een magnetron hebben op de kamer, hebben we een mooi magnetron avondmaaltje samen gesteld.
Als we uiteindelijk bij het hotel zijn ploffen we op bed. En na een pijnstiller en uurtje slapen is mijn hoofdpijn verdwenen. Gelukkig maar!
Alleen zitten we nu met het probleem wat gaan we eten? Ik heb echt zin in soep dus gaan we naar de Walmart. Aangezien we een magnetron hebben op de kamer, hebben we een mooi magnetron avondmaaltje samen gesteld.
Op de kamer blijkt dat de soep en noedels wonderbaarlijk goed smaken! Na nog wat filmpjes op YouTube kijken gaan we toch maar slapen.
Dag 12 Vrijdag 07-11-2014
Gein idee
Vroeg aan Stephan: Hoe moet ik dit blogje noemen? Hij: Gein idee. Dus bij deze ;)
Lekker uitslapen en rustig aan wakker worden is toch best wel vakantie gevoel! Dus al chillend in bed het blogje geschreven van de dag ervoor en wat yoghurt en fruit gegeten als ontbijt.
Vandaag besluiten we zelf met de auto San Francisco te gaan verkennen en dan vooral de plekjes aan de rand. Afgelopen dagen was het steeds super helder maar nu was de bekende mist er dan toch. Wat is dit bizar. Strak blauwe lucht en zon en toch mistbanken.
Als eerst rijden we naar de plek waar we vanuit de hop on hop off bus mensen hebben zien kite surfen. Dit was een relaxed strandje met veel wandelaars, hardlopers, hondenuitlaat service en fietsers. Ook wij hebben hier lekker een stukje gewandeld en op een bankje zitten genieten van het weer.
Bijna de hele tijd konden we de Golden Gate Bridge niet zien liggen, maar af en toe piepte de bovenkant boven de mist uit.
Naast het strand liep een stukje beplanting wat ons erg aan de Meinweg deed denken. Dus nee die foto's zijn niet van de Meinweg maar gewoon in San Francisco.
Als eerst rijden we naar de plek waar we vanuit de hop on hop off bus mensen hebben zien kite surfen. Dit was een relaxed strandje met veel wandelaars, hardlopers, hondenuitlaat service en fietsers. Ook wij hebben hier lekker een stukje gewandeld en op een bankje zitten genieten van het weer.
Bijna de hele tijd konden we de Golden Gate Bridge niet zien liggen, maar af en toe piepte de bovenkant boven de mist uit.
Naast het strand liep een stukje beplanting wat ons erg aan de Meinweg deed denken. Dus nee die foto's zijn niet van de Meinweg maar gewoon in San Francisco.
Omdat we met de GoPro ook de Golden Gate bridge wilden filmen staken we deze over. Door de mist besloeg de lens alleen vrij snel. Vista point hadden we al met de BigBus gezien dus nu reden we naar de andere kant van de weg om de heuvels/bergen in te rijden voor een uitzicht op SF en de brug. Hier was pas echt goed te zien hoe bizar die mist is. Alles is opgeklaard behalve het "straatje water" bij de brug.
Na een zeer uitgebreide lunch in Sausolito zijn we weer terug de heuvel op gereden want we hadden onderweg nog een fort gezien. Maar achteraf bleek dat je vrij weinig kon bekijken hier van.
Na wat verder rondrijden komen we uit bij een strandje waar veel surfers zijn. De structuur van het strand is best vreemd. Heel grof zand of hele kleine steentjes en heel donker. Doordat we hier midden in de mist zitten kunnen we niet heel ver kijken, maar ver genoeg om de surfers hun golven te zien pakken.
Na wat verder rondrijden komen we uit bij een strandje waar veel surfers zijn. De structuur van het strand is best vreemd. Heel grof zand of hele kleine steentjes en heel donker. Doordat we hier midden in de mist zitten kunnen we niet heel ver kijken, maar ver genoeg om de surfers hun golven te zien pakken.
Volgende bestemming die op de planning staat is Lombard Street. Nu is dit een heeeeeeele lange straat zoals zoveel straten hier. Maar een klein stukje is heel stijl met 8 bochten er in. Het heeft dan ook een grote aantrekkingskracht op toeristen en stiekem vonden er het ook wel grappig om dit weggetje af te rijden.
Via Fishermans Warf en Alamo Square eindigt onze kris kras route door San Francisco. Zijn op het laatst beetje vergeten foto's te maken. Whoops nu moeten jullie zelf maar een keertje gaan ;)
Via Fishermans Warf en Alamo Square eindigt onze kris kras route door San Francisco. Zijn op het laatst beetje vergeten foto's te maken. Whoops nu moeten jullie zelf maar een keertje gaan ;)
In de restanten van de spits rijden we naar het hotel. Na wat kleins te eten gaat de tv op de kamer aan. The Hangover 1 begint net. Leuk om dat nu weer te zien omdat we er zelf zijn geweest en nog naar toe gaan.
Met de kaarten, Tom Tom en mijn boekjes stippelen we de route voor morgen uit. Ook reserveren we alvast een hotel in L.A. vlak bij Six Flags voor over een paar dagen.
Maar eerst Highway 1!
Dag 13 Zaterdag 08-11-2014
Fly bye San Francisco Hi Highway 1
Zaterdag ochtend dus. Rustig aan opstaan, spullen inpakken en uitchecken. Vandaag was het wel weer helemaal helder dus we gingen weer kijken bij het "kitesurf strandje" of er genoeg wind was om een vlieger op te laten.
Er stond niet veel wind maar genoeg om een vlieger op te laten. Meteen wat foto's gemaakt natuurlijk want met de Golden Gate Bridge op de achtergrond geeft dat wel een leuk plaatje. ;)
Er stond niet veel wind maar genoeg om een vlieger op te laten. Meteen wat foto's gemaakt natuurlijk want met de Golden Gate Bridge op de achtergrond geeft dat wel een leuk plaatje. ;)
Op de navigatie vervolgens Hwy 1 ingetoetst en zodra we die hadden bereikt ging de navigatie ook weer uit. Hwy 1 South, zolang we maar die bordjes volgen komt het goed.
Al vrij snel als we San Francisco uit rijden zien we de kust al verschijnen. Wow!!! Al slingerend genieten we van de mooie uitzichten.
Al vrij snel als we San Francisco uit rijden zien we de kust al verschijnen. Wow!!! Al slingerend genieten we van de mooie uitzichten.
Ik kan wel van elk bochtje een omschrijving proberen te maken maar dit kun je beter zelf mee maken. Wel een tip voor deze weg als je snel reisziek bent: Neem een primatour! ;) gelukkig had ik dat gedaan.
In Santa Cruz rijden we even van de Hwy 1 af om het plaatsje zelf te ontdekken. Hier komen we bij de boardwalk uit. Dit is in Santa Cruz en kruising tussen een pretpark en een pier. Blijkbaar was het nog de enige boardwalk met (zoveel) attracties. We hadden vanaf de parkeerplaats al een achtbaan gezien waar we echt in wilden gaan, dus daar snel kaartjes voor gekocht. Voorbereiding op aanstaande dinsdag als we in L.A. naar Six Flags gaan. Ook het wachten in een wachtrij, als de langste rij zo lang is als dat we nu moesten wachten dan teken ik daar voor.
Het was geen lange baan maar wel leuk. Ach het echte werk komt straks dus. :p
Het was geen lange baan maar wel leuk. Ach het echte werk komt straks dus. :p
Na een hapje eten en mooi kleurenspel door de zonsondergang gaan we terug naar de auto en op zoek naar een hotel.
Het is inmiddels donker en rijden verder richting Monterey. Op een gegeven moment zien we vanaf de snelweg een hotel, dus hup er op af. Jammer maar helaas is dit hotel vol voor vanacht. Dan maar de navigatie er bij pakken en als nuttige plaats hotel in gevoerd. Eerstvolgende hotel waar we aankomen is ook geen plek. Shit hier hadden we niet op gerekend.
Uiteindelijk vinden we een hotel in het plaatsje Watsonville. Half uurtje boven het eigenlijke eindpunt van de dag Montery, morgen dan maar stukje langer rijden. (Dat dat stukje veel langer is geworden lezen jullie later in de volgende blog ;))
Het is inmiddels donker en rijden verder richting Monterey. Op een gegeven moment zien we vanaf de snelweg een hotel, dus hup er op af. Jammer maar helaas is dit hotel vol voor vanacht. Dan maar de navigatie er bij pakken en als nuttige plaats hotel in gevoerd. Eerstvolgende hotel waar we aankomen is ook geen plek. Shit hier hadden we niet op gerekend.
Uiteindelijk vinden we een hotel in het plaatsje Watsonville. Half uurtje boven het eigenlijke eindpunt van de dag Montery, morgen dan maar stukje langer rijden. (Dat dat stukje veel langer is geworden lezen jullie later in de volgende blog ;))
Positief punt aan dit hotel is dat het een verwarmd zwembad heeft. Dus voor het eerst deze vakantie kunnen de zwemkleren aan. Het is even fris op het begin maar naar eventjes wennen "zijn we door". Na een dik half uur in een rechthoekige bak hebben we het toch wel gezien en gaan we terug naar de kamer.
Een filmpje en slechte tv programma's later gaan de lampjes dan toch weer uit.
Dag 14 Zondag 09-11-2014
Let's hit the misty road!
Ok veel mensen zullen ons na deze dag voor gek verklaren. En ja we hadden er misschien beter al de dag eerder rekening mee kunnen houden. Maar ja lees t maar.
We hadden het plan om al op tijd te vertrekken omdat we nu eenmaal een half uurtje langer moesten rijden dan van te voren was gepland. Ontbijt in het hotel viel zwaar tegen dus besluiten we naar Monterey te rijden voor ontbijt. Hier komen we al snel een Denny's tegen en gaan hier voor een lekker uitgebreid ontbijtje. Ondertussen in de boekjes lezen wat we vandaag allemaal gaan/kunnen zien. Als we dan een bekende naam naast de weg zien staan weten we dat we hier af moeten slaan.
De eerste stop gaat de 17-mile drive worden. Of naja stop... Dit is een mooie en slingerende weg door Pebble Beach met aan de kust een paar bekende uitzicht punten. 1 minpuntje het is weer zooooo mistig. We kunnen dus niet ver kijken en alles ziet er vrij grauw uit. Maar het is nog steeds een mooie route en we houden goede moed dat het echt niet de hele route aan de hwy 1 mistig zal zijn.
Ehh helaas. Voor het grootste gedeelte rijden we door de mist. Dit is ook echt wel heel mooi en af en toe hebben we zon. Maar liever hadden we af en toe mist gehad met heel veel zon. Door de mist wordt het rijden zelfs beetje saai want op sommige punten is het zo dik dat we niet eens zien of we nou vlak langs het water rijden of er een stuk vanaf.
Op de plekken waar de mist niet zo dik is kunnen we wel nog goed kijken en zien we op een gegeven moment weer zeeleeuwen liggen. Of zee olifanten of grote zeehonden aahh error!! Maakt niet uit in ieder geval gaaf om te zien! Het is blijkbaar paarseizoen en dat zien we ook want een aantal beesten is enthousiast bezig om boven op een ander te komen. Niet altijd met succes overigens.
De volgende bekende plek waar we stoppen is Hearst Castle. Maar meer dan een toiletstop hebben we er niet van gemaakt. We vonden $25,- beetje veel voor een rondleiding van maar een klein gedeelte van het kasteel. En hadden al van meerdere mensen gehoord dat het ook nog eens tegen zou vallen. Toen we op de foto's keken kwamen we zelf tot de conclusie dat we in Europa voor een mooiere prijs nog vele mooiere en echt oude kastelen en abdijen kunnen bezoeken. (Even een tip tussendoor: Als je in Oostenrijk bent, bezoek eens de Abdij in het plaatsje Melk)
Na even genieten van de zon rondom Hearst castle komen we al weer snel in de mist terecht. Als we op de eindbestemming van de dag aan komen, Pismo Beach, is deze mist ook hier nog aanwezig. We gaan toch maar even een rondje lopen en zien wat leuke eettentjes en winkeltjes die niet bij grote ketens horen.
Hmmz als we het weer mogen geloven zullen we morgen op de route ook nog veel mist tegen komen. Als we in onze boekjes kijken en ik terug denk aan wat ik op het AllesAmerika forum had gelezen was de BigSur (het stuk wat we vandaag hebben gedaan) het mooiste stuk van de kustroute. En is het bij Malibu weer leuk om op de Hwy1 te rijden. Dan is het even de voors en tegens afwegen om door te rijden.
- voor: we zouden volgens deze planning geen tijd hebben om, buiten sixflags om en de plekjes aan de kust kijken vanuit de auto, L.A. te bekijken.
- tegen: Misschien is het morgen toch helder en missen we een stuk.
- voor: we hebben nu dus tijd om bijvoorbeeld een fiets te huren in Santa Monica.
- voor: de paar hotspots van L.A. die we willen bekijken en doen kunnen ook met iets minder stralend weer.
- voor: we zouden volgens deze planning geen tijd hebben om, buiten sixflags om en de plekjes aan de kust kijken vanuit de auto, L.A. te bekijken.
- tegen: Misschien is het morgen toch helder en missen we een stuk.
- voor: we hebben nu dus tijd om bijvoorbeeld een fiets te huren in Santa Monica.
- voor: de paar hotspots van L.A. die we willen bekijken en doen kunnen ook met iets minder stralend weer.
Ok ok we besluiten voor te rijden, van de Hwy 1 af te gaan en de 101 op te rijden. Dit gaat toch iets sneller. In de buurt van Ventura rijden we de snelweg af en gaan we op zoek naar iets te eten. TGI Friday's is het geworden. Als de buikjes zijn gevuld met o.a. spare ribs kijken we even op internet of er (betaalbare) hotels in de regio zijn. Richting Santa Monica is het allemaal wat duurder maar in Ventura is het nog allemaal betaalbaar. Dus in de auto en klein stukje terug. In de navigatie hadden we het adres van een Motel6 gezet, maar vanaf de snelweg zien we een ander motel liggen.
Toch maar even informeren hoeveel een kamer kost. De man noemt een prijs en volgens mij omdat wij in het Limburgs even overleggen en we waarschijnlijk moeilijk kijken doet de aardige man nog iets van de prijs af. De originele prijs hadden we het ook voor gedaan maar die paar dollar goedkoper is altijd mooi meegenomen.
Ook dit is weer een schoon en netjes motel. Met een heel fijn Kingsize bed.
Morgen is het nog een uurtje rijden naar Santa Monica. Dit doen we wel weer via Highway 1 zodat we ons toekomstig huisje aan Malibu Beach alvast kunnen uitzoeken. ;)
Dag 15 Maandag 10-11-2014
Van Malibu barbie tot net niet Hollywood.
We hebben het echt helemaal naar onze zin hier in de States, maar 1 ding wat we missen is een lekker knapperig meergranen broodje. Allemaal zacht en vrij zoet brood hier..
Op het begin van de vakantie kwamen we in Vegas en Page nog een soort Kaiserbroodjes tegen bij de supermarkt, maar later nergens meer. Vandaag vinden we eindelijk weer eens iets wat op een "Europees" broodje lijkt.
Man man man wat was dat een lekker ontbijt daar op de parkeerplaats van de supermarkt!
Op het begin van de vakantie kwamen we in Vegas en Page nog een soort Kaiserbroodjes tegen bij de supermarkt, maar later nergens meer. Vandaag vinden we eindelijk weer eens iets wat op een "Europees" broodje lijkt.
Man man man wat was dat een lekker ontbijt daar op de parkeerplaats van de supermarkt!
Het weer is vandaag wel bewolkt maar niet zo laag dat er mist is. Yeey we kunnen weer wat zien! Als eerst rijden we via Highway 1 door Malibu waar we een paar leuke optrekjes zien. Gok alleen dat we de loterij moeten winnen om hier ook maar een garagebox te kunnen huren..
In Santa Monica parkeren we de auto en bekijken we de Pier. Deze "boardwalk" is veel minder groot en uitgebreid dan die we in Santa Cruz hadden gezien.
Wel hebben ze een lange boulevard in Santa Monica waarmee je uit eindelijk bij Venice Beach uitkomt (ja en nog verder maar hey ben gekke henkie niet).
Daarom gaan we beachcruisers huren zodat we geheel in stijl de boulevard af kunnen fietsen.
Zo'n cruiser ziet er heel cool uit maar echt lekker voor je rug is t niet. Maar wel leuk hoor!! Zijn onderweg gestopt om op strandstoeltjes iets te drinken en later bij een skatebaan naar de skaters te kijken. Echt zo leuk dat laatste! Er stonden mannen en vrouwen op de boards en van jong (een jaar of 2) tot iets ouder dan gemiddeld (zal geen leeftijd noemen voor ik een aantal generaties over me heen krijg van " hey noem je mij oud" ).
Als we in venice beach op het strand zijn geweest draaien we ons om en fietsen langzaam weer terug. Kijken onze ogen uit! Wat een verschillende mensen. Ook liggen her en der wat zwervers met hun hele hebben en houden. Maar ook deze zwervers zijn op t moment alleen maar aan het chillen.
Als we de fietsen hebben ingeleverd is het inmiddels ook helemaal opgeklaard. Zon!! Yeeyyy!
Als we de fietsen hebben ingeleverd is het inmiddels ook helemaal opgeklaard. Zon!! Yeeyyy!
Omdat we toch in L.A. zijn dan ook maar naar Hollywood. Walk of Fame is dan natuurlijk waar je als eerste naar toe gaat. Leuk die sterren op de grond, maar het stukje met voet en handafdrukken voor het Chinese Theater was toch wel het leukste om te zien. Vooral hoe de soort schoenafdruk en dus verschillende stijlen schoenen door de jaren zijn veranderd.
Na dat we vanuit het winkelcentrum een foto hebben gemaakt van het Hollywood sign, gaan we kijken of we zelf ook nog dichterbij het sign kunnen komen.
Tot zekere hoogte dan. Of naja we zaten op dezelfde hoogte alleen de berg er naast. Oeps. En ook nog eens vergeten een foto te maken :p
Na dat we vanuit het winkelcentrum een foto hebben gemaakt van het Hollywood sign, gaan we kijken of we zelf ook nog dichterbij het sign kunnen komen.
Tot zekere hoogte dan. Of naja we zaten op dezelfde hoogte alleen de berg er naast. Oeps. En ook nog eens vergeten een foto te maken :p
Dan vinden we het langzaam toch tijd worden om naar het motel te gaan. Dit motel was ik al thuis tegen gekomen tijdens de voorbereidingen en toen ik in San Francisco zag dat het nog vrij was hebben we meteen 2 nachten gereserveerd. En wow wat een nice motel! Moderne kamer en badkamer. Groot bed en super schoon, wat wil je nog meer? Ohh ja goede ligging. Nou dat heeft het ook, het ligt maar 10 minuutjes van Six Flags Magic Mountain af. Score!!!
Als Stephan lekker in bad ligt te chillen kijk ik Say yes to the dress.. Want tja.. dat mag ik nu als onderzoeksmateriaal kijken :p
Enigszins op tijd gaan we slapen want kunnen de energie goed gebruiken voor Six Flags! :)
Dag 16 Dinsdag 11-11-2014
Sjoone Vastelaovend ehh nee. Six Flags!!
Yeeeyyy weer een dag waar we echt naar uit hadden gekeken! Six Flags Magic Mountain.
We zijn allebei gek op rollercoasters en in dit park staan een paar unieke achtbanen dus dit konden we niet overslaan natuurlijk!
We zijn allebei gek op rollercoasters en in dit park staan een paar unieke achtbanen dus dit konden we niet overslaan natuurlijk!
Op tijd op staan en op jacht naar lekker brood. Ook dit keer zijn we een soort van geslaagd. Iets wat door moet gaan als French bread. Denk dat de Fransen dit brood nog niet eens aan de dieren zou geven, omdat t niks met Frans brood te maken heeft. Maar het smaakt toch beter dan veel ander brood hier.
Het park gaat om half 11 pas open en om kwart voor 10 rijden we al de parkeerplaats op. En we zijn niet de eerste. Ok knop om: het gaat druk worden.
Als we vlak voor de beveiliging staan realiseren we dat er nog stalen vorken in de tas zitten. Jammer maar helaas, als ze het niet goed vinden gooien we ze wel weg. Maar wat een beveiliging hier. Reactie: "That's the oddest thing i've ever seen in a bag". En hij laat het ons ook gewoon mee het park in nemen. Net als het brood en water wat eigenlijk niet mee mocht. Mooi scheelt dat weer een veel te dure lunch in het park.
Als we vlak voor de beveiliging staan realiseren we dat er nog stalen vorken in de tas zitten. Jammer maar helaas, als ze het niet goed vinden gooien we ze wel weg. Maar wat een beveiliging hier. Reactie: "That's the oddest thing i've ever seen in a bag". En hij laat het ons ook gewoon mee het park in nemen. Net als het brood en water wat eigenlijk niet mee mocht. Mooi scheelt dat weer een veel te dure lunch in het park.
Wat ons opvalt is dat iedereen hier echt netjes in (slingerende) rijen staat te wachten. En ook met genoeg ruimte tussen iedereen. Niet zoals bij Pinkpop als de ingang naar de camping bijna open gaat.
Als eerste kiezen we er voor om maar meteen naar 1 van de 2 meest bekende achtbanen te gaan: de X2. Er rijdt vandaag maar 1 trein dus moeten uiteindelijk 3 kwartier ongeveer wachten. Echt wat een gave achtbaan is dit!! Ik kan jullie het beste verwijzen naar YouTube waar genoeg filmpjes over dit park staan. ;)
Ja of zelf gaan!
Als eerste kiezen we er voor om maar meteen naar 1 van de 2 meest bekende achtbanen te gaan: de X2. Er rijdt vandaag maar 1 trein dus moeten uiteindelijk 3 kwartier ongeveer wachten. Echt wat een gave achtbaan is dit!! Ik kan jullie het beste verwijzen naar YouTube waar genoeg filmpjes over dit park staan. ;)
Ja of zelf gaan!
Als we uit de achtbaan komen zien we dat de wachttijd inmiddels is veranderd in 150 minuten! Goede keuze dus om hier als eerste in te gaan.
De rest van de dag vermaken we ons in het park met de verschillende roller coasters en het kijken van mensen.
De volgende keer dat we op een feestdag of in een weekend gaan nemen we toch maar wel een Fastpass, dan kunnen we nog net wat meer doen. Maar we hebben uiteindelijk op 1 baan na alles gedaan wat we wilden doen. Voor die laatste was waarschijnlijk ook nog tijd maar zo'n dag is best vermoeiend dus besloten we om kwart voor 6 toch maar richting de auto te gaan.
Even wat korte weetjes/dingetjes van de dag in het park:
- Wachten hier in de wachtrij is minder vervelend omdat er tv's hangen waar ze o.a. Looney Tunes filmpjes voorbij komen :p
- Ook in de wachtrijen staan de mensen niet dicht op elkaar gepropt. Echt zo fijn!
- De X2 en de Tatsu zijn tot nu toe gewoon echt de gaafste achtbanen waar we ooit zijn in geweest. ( Igor hier moet je echt naar toe gaan! )
- Qua aankleding en vermaak in het park is hier niet echt veel gedaan. Het gaat echt om de attracties zelf.
We hadden allebei zin in een burgertje en Carl's Junior was ons de vorige keer goed bevallen. Echt als je fastfood wilt eten hier, vergeet alsjeblieft de McDonalds!
Dit (de Mc dus) is echt de minst lekkere burgertent hier wat we hebben geprobeerd.
Eenmaal in het hotel gaat bij Stephan al snel het licht uit. En tegen een uurtje of half 10 kan ik mijn ogen ook niet meer langer open houden. Wat een vermoeiende maar leuke dag!
Morgen (of nou ja eigenlijk vandaag want het is inmiddels alweer de ochtend van de 12e) weer terug naar Vegas voor onze laatste 3 nachtjes van de vakantie.
Dag 17 Woensdag 12-11-2014
Met oponthoud terug naar Vegas
Na weer rustig aan opstaan en koffer inpakken is het tijd om uit te checken bij het motel.
De laatste etappe van de vakantie gaat nu echt in..
De laatste etappe van de vakantie gaat nu echt in..
Als we al eventjes rijden bedenken we dat we nog moeten ontbijten, dus op naar iets waar je kunt ontbijten. Geen zin in vette hap dus het is toch weer de Subway geworden. Smaakt ook goed hoor ;)
We rijden niet in 1 keer naar Vegas, maar rijden via Harper Drylake. Na een flink stuk onverharde weg komen we in een keer uit bij een grote lege vlakte. Ivanpah vond ik al best groot maar Harper Lake is nog veel groter. Je voelt je haast alleen op de wereld. Jammer genoeg staat er totaal geen wind dus blijft de buggy op de auto staan en blijven de vliegers in hun tas. Wel nemen we de tijd om lekker te lunchen met meloen op deze unieke plek.
Na nog even genieten van de lekkere temperatuur en het uitzicht gaan we verder.
Dit stuk van Harper Drylake tot aan Vegas duurde jammer genoeg iets langer dan gepland. Vlak na de afrit naar Baker sprong het lampje van de benzine aan. Waarschijnlijk omdat het berg op ging en de auto hoog in de toeren zat, ging het toen in een keer snel. Tussen Baker en Primm stonden we dus in een keer stil. Gelukkig kwamen we vlak bij een Call Box terecht. Na een slecht verstaanbaar gesprekje door het voorbij razende verkeer, mochten we in de berm gaan wachten. Gelukkig kwam binnen 3 kwartier al iemand met benzine aanrijden. Geen leuk momentje van de vakantie, maar wel een unieke ervaring en gelukkig was er niets ernstigs aan de hand. En en en we hebben zelfs nu geen ruzie gehad! ;) Volgens mij zijn we wel trouwwaardig. :p
Van zo'n avontuur krijg je toch wel trek en dus stoppen we in Primm voor een snel hapje bij een bekend plekje, de Mad Greek. Vervolgens is het nog maar een 50 minuutjes rijden voor we op de Strip in Las Vegas zijn. We rijden de garage in bij het Luxor hotel en checken in voor 2 nachten.
Deze 2 nachten heb ik met het spel MyVegas op Facebook en mijn telefoon bij elkaar gespeeld.
Deze 2 nachten heb ik met het spel MyVegas op Facebook en mijn telefoon bij elkaar gespeeld.
*Even nog uitleg over het spel: Je speelt op slots (ehh fruitmachines of hoe noemen wij die dingen) en daarmee kun je loyalty points bij elkaar spelen. Dit spel is ontwikkeld door MGM resorts en onder deze keten vallen veel bekende Las Vegas Hotels (Luxor, Excalibur, MGM, Mirage, New York New York en nog veel meer).
Met deze loyalty points kun je rewards aanschaffen en dat kan van koop 2 betaal 1 voor een drankje zijn, tot gratis tickets voor shows en hotel overnachtingen zijn.*
Dus bij het inchecken is het enige wat we moeten betalen de resortfee voor 2 nachten. Wat dus neer komt op 40 dollar voor 2 personen, 2 nachten. Dus 10 dollar pp pn. Dat is toch mooi meegenomen dacht ik zo.
Na ons even te hebben opgefrist op de kamer gaan we de strip op. Op het begin van de vakantie hebben we eigenlijk vrij weinig van de strip zelf gezien. Dus dat moeten we nog maar even doen de komende dagen.
Al lopend gaan we via Excalibur naar New York New York. Hier nemen we even een kijkje, maar vind dit hotel vooral aan de buitenkant er indrukwekkend uit zien. Vervolgens lekker mensen kijken en via de dure winkels bij het Aria hotel weer naar buiten. Als we ons eerste hotel zien van de vakantie gaan we daar even naar binnen, moet nog even iets na navragen dus dat doe ik nu maar meteen.
Vervolgens steken we de straat over naar het Bellagio hotel waar net de fonteinshow begint. Onder de klanken van Tiësto zien we het water de lucht in spuiten. We blijven even hangen en kijken dan nog een show ('s-avonds is er elke 15 minuten een show). Dit keer luisterde Celine Dion het geheel op. Omdat we wel lekker stonden en we lekker mensen konden kijken zijn we nog maar even blijven staan. Na een over de top I Love America showtje beginnen we aan onze wandeling terug naar ons hotel.
Bij een winkel halen we nog een zakje mini donuts om lekker op te smikkelen. Als we ons er bijna misselijk aan hebben gegeten geeft Stephan er een aan een man die flyers uit staat te delen. Een stukje verder zit een zwerver, die geven we de rest van de zak waar hij heel dankbaar voor is.
Eenmaal terug in het hotel gaan we met een rammelende lift terug naar onze kamer. We duiken het bed in en dan is de dag alweer afgelopen.
Dag 18 Donderdag 13-11-2014
Surfin' U.S.A.
Gister avond hadden we al afgesproken met Brian dat we bij hem zouden gaan ontbijten.
Eenmaal bij Brian aangekomen was hij er niet. Huh?! Gelukkig kwam hij binnen een paar minuutjes al aan rijden en sprongen we bij hem in de truck richting de supermarkt.
Bij de WholeFoods kijken we onze ogen uit en bestellen we ontzettend lekker brood en vleeswaren. Eenmaal bij de kassa blijkt de caissière van Duitse afkomst te zijn. En dus gaat het gesprek al snel over in het Duits.
Eenmaal bij Brian aangekomen was hij er niet. Huh?! Gelukkig kwam hij binnen een paar minuutjes al aan rijden en sprongen we bij hem in de truck richting de supermarkt.
Bij de WholeFoods kijken we onze ogen uit en bestellen we ontzettend lekker brood en vleeswaren. Eenmaal bij de kassa blijkt de caissière van Duitse afkomst te zijn. En dus gaat het gesprek al snel over in het Duits.
In de truck krijg ik de vraag of ik zin heb in koffie of thee. Ehh ja! Dus hup door de Drive Thru van de Coffee bean & Tea leaf. De winterglow tea (of zo iets) is blijkbaar een aanrader. Nou dan doe mij er maar eentje! En potverdomme dit is lekker spul!!
Thuis bij Brian bakken we een eitje en met wat geroosterd brood eten we dit snel op. Na nog even snel het promofilmpje op groot scherm kijken samen met de buurman, gaan we richting Lake Mojave om te gaan kitesurfen. Brian had via Bobby een wetsuit geregeld voor Stephan en zelf had hij nog een plank voor hem. Gelukkig had ik mijn boek mee ;)
Als het eenmaal donker is en de laatste spullen zijn ingepakt rijden we weer terug richting Vegas. Gaaf om deze stad in het donker tegemoet te rijden! Thuis bij Brian nemen we dan meteen afscheid van Brian, Morgan en Alexander. We zullen hen waarschijnlijk niet meer zien voor we zaterdag ochtend naar huis vliegen.
Op de terugweg naar het hotel hebben we toch wel echt honger gekregen en stoppen we (ja ik weet het heel slecht) voor een burgertje bij een burgerrestaurantje. Hier knallen de kerstliedjes al door de speakers, een vreemde gewaarwording zo in de woestijn. Ik ben niet van de kou en sneeuw, maar die liedjes passen daar wel beter bij.
Helemaal gesloopt komen we aan op de hotelkamer.
Helemaal gesloopt komen we aan op de hotelkamer.
Nog 1 volle dag in Amerika, wat zijn die dagen voorbij gevlogen!!
Dag 19 Vrijdag 14-11-2014
De echte toeristen spelen in Las Vegas
Vandaag staat Las Vegas op het programma. Stephan is natuurlijk al een aantal keer hier geweest, maar ik wilde toch wel graag nog een paar (van films en tv) bekende hotels bekijken. Als we zijn uitgecheckt rijden we dan ook met de auto naar Paris. (Parkeren bij de hotels hier is gratis!)
In Paris willen we eigenlijk naar een ontbijt buffet gaan. Alleen de rij die hier staat is zo lang en gaat zo langzaam dat we na 2 minuten al de rij uitstappen. Dan maar op zoek naar iets anders.
Eenmaal buiten steken we de straat over naar het Bellagio. Over dit buffet heb ik positieve dingen gehoord! Dus op zoek naar The Buffet. Ook hier staat een rij maar deze gaat vrij snel en binnen 10 minuten worden we naar onze tafel gebracht voor ons laat ontbijtje of naja we maken er maar gewoon brunch van.
Het buffet was groot en er was veel keus! Koud, warm, zoet, hartig. En van over de hele wereld, zag zelf soort noedelsoep staan. Erg genoten van het lekkere eten. Ook altijd leuk als je je eigen omelet kan laten maken. Echt een aanrader dus.
Het buffet was groot en er was veel keus! Koud, warm, zoet, hartig. En van over de hele wereld, zag zelf soort noedelsoep staan. Erg genoten van het lekkere eten. Ook altijd leuk als je je eigen omelet kan laten maken. Echt een aanrader dus.
Als we echt niet meer kunnen gaan we maar weer verder. Er waren een paar spulletjes van de Sephora die ik nog moest hebben. Die of niet in Nederland te krijgen zijn, of hier veel goedkoper zijn. Dus op naar de Forum Shops in het Ceasars Palace. Ook dit hotel is weer lekker over the top. Alles lijkt van marmer.. Tot je het aanraakt of er op klopt ;)
Als er nog 1 hotel is waar iedereen gaat kijken is het The Venetian wel. Hier loopt op de 2e!!!! Verdieping een kanaal alsof je in Venetië bent. Lekker kitsch allemaal. Onder het genot van een ijsje zien we een operette als we op een terrasje bij het kanaal zitten.
Na een zoektocht door het casino komen we uiteindelijk weer bij de garage uit waar de auto staat.
Na een zoektocht door het casino komen we uiteindelijk weer bij de garage uit waar de auto staat.
Komende 5 maanden blijft de Buggy van Stephan bij Bobby thuis staan en daarom wil Stephan de buggy toch nog even schoon spuiten. Al snel vinden we een wasbox en $1,50 en 4 minuten later zijn alle buggy spullen weer schoon.
Tegen de tijd dat alles weer in en op de auto zit kunnen we al richting ons laatste hotel gaan om in te checken.
Tegen de tijd dat alles weer in en op de auto zit kunnen we al richting ons laatste hotel gaan om in te checken.
Voor de laatste nacht had ik ook genoeg punten bij elkaar gespeeld met MyVegas en slapen we in The Excalibur. Een hotel in de vorm van een kasteel met ridders en alle dingen die er bij horen. Eenmaal op de kamer genieten we even van de rust. Tegen half 6 rijden we richting Bobby om de buggy en nog wat andere spulletjes af te geven.
We mogen ook nog even onze boarding passen voor morgen uit printen. Als ik achter de pc zit laten we wat foto's van deze blog zien. Bobby gaat de pagina via Google translate vertalen zodat hij het ook kan lezen. Dus Bobby als je dit kan lezen: Het is gelukt! ;)
We mogen ook nog even onze boarding passen voor morgen uit printen. Als ik achter de pc zit laten we wat foto's van deze blog zien. Bobby gaat de pagina via Google translate vertalen zodat hij het ook kan lezen. Dus Bobby als je dit kan lezen: Het is gelukt! ;)
Na nog even kletsen over onder andere het verschil in de manier van een huis bouwen in Amerika en Europa, gaan we na dat we afscheid hebben genomen van Bobby en zijn vrouw weer verder.
Hmmzz waar gaan we eten op de laatste avond. Stephan heeft het al paar keer over Outback Grill gehad, dus dat tikken we in op de navigatie. Maar onderweg zien we een grote Cheesecake Factory. Dit is een restaurant waar je niet alleen extreem lekkere Cheesecake kunt krijgen, maar ook het gewone eten moet goed zijn.
Hmmzz waar gaan we eten op de laatste avond. Stephan heeft het al paar keer over Outback Grill gehad, dus dat tikken we in op de navigatie. Maar onderweg zien we een grote Cheesecake Factory. Dit is een restaurant waar je niet alleen extreem lekkere Cheesecake kunt krijgen, maar ook het gewone eten moet goed zijn.
Na een tijdje aan de bar wachten is er een tafel voor ons vrij. En ik zeg het je: dit eten is (denk ik, twijfel omdat de Sushi de tweede avond ook wel erg goed was) het beste wat ik in de States heb gegeten. En ik heb geen 1 keer echt slecht gegeten. Maar dit was gewoon echt super! Natuurlijk een desert genomen en ook dit was helemaal super!
En de prijs was ook nog eens niet verkeerd. Dat is voor Nederlanders altijd mooi meegenomen. ;)
En de prijs was ook nog eens niet verkeerd. Dat is voor Nederlanders altijd mooi meegenomen. ;)
Langzaam aan is het dan tijd om terug te gaan naar het hotel. Morgen vliegen we om half 10 terug richting Nederland en daar komen we zondag rond 8 uur 's-ochtends aan. Nu dus maar snel blogje afmaken. De foto's van gister en vandaag houden jullie van me tegoed.
Ga de blogjes morgenvroeg (ja of vandaag voor jullie) snel uploaden en dat is iets sneller zonder foto's. Die zet ik er als we in Nederland zijn weer bij.
Ga de blogjes morgenvroeg (ja of vandaag voor jullie) snel uploaden en dat is iets sneller zonder foto's. Die zet ik er als we in Nederland zijn weer bij.
Dat was dan de vakantie. Op naar Nederland, een knapperig meergranen broodje, frietjes van Guus (en daarna weer gezond eten!!), Blub en Botje en ons eigen bedje.
Dag 20 Zaterdag 15-11-2014 / Dag 21 Zondag 16-11-2014
Met een paar maanden vertraging uiteindelijk nog een klein beetje over de terugreis.
En dan is het alweer halverwege maart 2015... Oeps!
De dag van de terugvlucht snel nog de laatste verslagjes op internet gezet via het wifi van Excalibur. Als we alles weer in de auto hebben staan rijden we in 1 keer naar de plek waar we de auto moeten inleveren. Aangezien we de auto met elk mogelijke tankstand mochten inleveren hebben wij deze dus bijna helemaal leeg ingeleverd.
Wel waren we benieuwd of ze iets zouden zeggen over het sterretje in de voorruit. Het was ook voor de knul van Dollar natuurlijk heel vroeg dus er werd niet eens fatsoenlijk naar de auto gekeken en werd meteen "goed gekeurd".
Op het vliegveld zelf de koffers gedropt en al langzaam richting de gate gelopen. Na wachten, een hapje eten en nog langer wachten was het tijd om het vliegtuig in te stappen.
De aansluitende vlucht had wat vertraging opgelopen (drie kwartier) dus in plaats van vrijwel meteen overstappen mochten we ook hier weer wachten.
Het tweede vliegtuig was duidelijk een wat nieuwe model met voor iedereen een persoonlijk entertainment systeem, dus de hele vlucht terug alleen maar de nieuwste films en series gekeken, slapen daar doen we, jammer genoeg, niet aan.
Als we op Schiphol onze koffers hebben opgepikt van de band rennen we nog net niet de Albert Heijn binnen: Bruin pistoletje met kaas!!!! Dat smaakte toch wel weer erg goed na die drie weken zoet brood met zoete Philadephia.
Op de shuttlebus naar het hotel hoeven we gelukkig niet lang te wachten en zo staan we weer binnen no-time bij onze auto. De twee uurtjes naar huis rijden waren in vergelijking met de lange vluchten zo voorbij.
Nadat we de huissleutel bij mijn ouders hebben opgepikt kunnen we echt naar huis. Home sweet home!
Wanneer zullen we weer gaan?!?!?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten