Na weer een nacht in het heerlijke bed is het tijd om door te gaan. Omdat we niet meer naar New Orleans hoeven te gaan rijden we vandaag richting het westen.
Of nou ja eerst beetje naar het oosten. Stephan wil een verlaten Sic Flags park bekijken. Dit was een vrij nieuw park tot Katrina kwam. Na Katrina hebben ze geprobeerd om het weer te openen maar de meeste attracties waren zo beschadigd door onder andere het water dat het nooit meer is open gegaan. Na even zoeken zien we een paar achtbanen liggen. Alles is inmiddels helemaal dicht gegooid met hekken en betonblokken. Na een wel niet wel niet over/onder de hekken door te gaan toch besloten om door te rijden.
Ik wilde graag een oud plantage huis bekijken en had een aantal adressen opgezocht. Na een uurtje rijden kwamen we bij de Oak Alley Plantation uit. De naam van de plantage was heel duidelijk toen we de laan met grote Eiken zagen. Naar schatting zijn deze 300 jaar oud. En fantastisch om te zien! Konden zo uit een sprookje of Harry Potter komen!
Maar ook de rest was de moeite waard. Als eerste bekeken we in voormalige slavenverblijven naar een tentoonstelling over de slavernij in dit gebied en op deze plantage. Heel indrukwekkend om te zien dat ze ook echt handboeien hadden voor kinderen. Ook de ruimte waarin ze woonden was bizar klein. Als je zo'n hutje ziet denk je oh leuk vakantie huisje voor 2 personen. Maar hier woonden ze met 2 gezinnen van 4 tot 5 man elk in. Bizar!
Als we door de tuin hebben gewandeld en en de grote laan met bomen op en neer zijn gelopen is het tijd voor het huis zelf. Hier krijgen we een rondleiding van een mevrouw in kleding in de stijl uit 1800. Ze vertelde over de families die hier hebben gewoond en hoe het leven er uit heeft gezien. In het huis is veel gebruik gemaakt van meubels in de stijl van toen, maar ook nog een aantal originele spullen. Omdat de familie die er rond 1800 in woonde alles heeft moeten veilen is daar vrij weinig meer van bewaard gebleven.
Na de tour door het huis vinden we het tijd om verder te gaan. We stellen de navigatie in op Houston en hebben heel wat mijlen Interstate 10 west te gaan. Maar met alleen een stop om nog te lunchen en tanken na gaat het vrij snel. Oh ja dat tanken is hier wel leuk! We betalen 25 dollar voor een volle tank, dikke prima lijkt me zo.
Als het bijna tijd is voor avond eten ziet Stephan een meertje met bankjes en bbq's. Maar ja.. we zijn net de afslag voorbij. Gelukkig voor Stephan komt de volgende afslag vrij snel en draaien we ons om. Even controleren of je hier echt zomaar mag bbqen en dan spullen halen bij de supermarkt die we ook al hadden zien liggen.
Met ons karretje gevuld met alle benodigdheden terug naar de auto en naar de bbq plek. Bij de zonsondergang sta ik uiteindelijk de Spareribs te grillen en Stephan de eendjes te voeren.
Na het eten is het nog 2,5 uur tot aan Houston en besluiten om toch maar helemaal door te rijden. Dan hebben we morgen wat meer speling met de dag wat we willen doen. In het hotel aangekomen bleek het voordeliger te zijn om via Booking.com. te reserveren dus dat ter plekke gedaan. Hahaha that's a first.
Eenmaal op de kamer slaat de vermoeidheid toe en is het vrij snel tijd om te gaan slapen.
Wat zullen we morgen eens gaan doen?
Liefs
P.s. waarom dit verhaal als titel in de voetsporen van Beyonce heeft? Nou deze dame heeft de video clip van een van haar nummers, Deja Vu, opgenomen op de Oak Alley Plantation.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten